و فرمودند: هركه عمل قليلى بكند و مرادش خداى عزّ وجلّ باشد ظاهر مى‌سازد خداى تعالى‌ بيش از آنكه آن‌[1] بنده اراده نموده. و هركس كه عمل بسيارى بكند و بدن خود را به تعب اندازد و شب را به بيدارى بگذراند امّا مرادش مردم باشد خداى عزّ وجلّ او را در نظر مردم كم مى‌نمايد[2].

و بدان كه باكى نيست در خوشنودى از ظهور عمل‌[3] هرگاه قصد عامل‌[4] پنهان ساختن طاعت باشد و به اخلاص آن عمل را از براى خداى عزّ وجلّ كرده باشد. و هرگاه مردم بر آن عمل مطّلع گردند داند كه خداى تعالى‌ ايشان را مطّلع ساخته و كارهاى پسنديده او را ظاهر ساخته. و استدلال كند به اين بر حسن معامله حقّ با وى و بر[5] توجّه حقّ و لطف او با آن؛ زيراكه آن كس طاعت و معصيت را پنهان كرده و خداى عزّ وجلّ معصيت او را پنهان ساخته‌[6] و طاعتش را ظاهر گردانيده، پس في الحقيقة خوشنودى او به زيادتى لطف حقّ با او خواهد بود نه به مدح مردم و در نزد ايشان معتبر بودن. در قرآن مجيد نازل شده: «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا»[7] يعنى بگو- اى محمّد[8]- كه به فضل و رحمت خدا بايد كه خوشنود باشند.

و هم‌چنين استدلال كند به ظاهر ساختن خداى تعالى‌ عمل خوب را و پنهان ساختن عمل زشت را در دار دنيا بر آنكه در آخرت نيز اين چنين خواهد كرد.

حضرت پيغمبر 6 فرموده‌اند[9]: هيچ معصيتى را خداى تعالى‌ بر بنده در دار دنيا پنهان نمى‌سازد مگر آنكه در آخرت پنهان خواهد ساخت‌[10]. پس خوشنودى بنده در

[1] -s a - آن.

[2] - المحاسن 1: 255 ح 284. الكافي 2: 296 ح 13.

[3] -a + كه.

[4] - عامل/a حاصل.

[5] - و بر/a s در.

[6] -a s - و خداى عزّ ... ساخته.

[7] - يونس: 58.

[8] -a s + 6.

[9] - فرموده‌اند/a s فرمودند.

[10] - عدّة الداعي: 210. كنز العمّال 4: 231 ح 10300.