كسى كه ظلم به تو كرده باشد و پيوند كردن با هركه از تو جدايى كند و احسان نمودن با هر[1] كه با تو بدى كند و عطا كردن به كسى كه تو را محروم ساخته باشد[2].

و نيز فرمود: بر شما باد كه عفو بر كسانى كنيد. به درستى كه عفو زياد نمى‌كند بنده را[3] مگر عزّت، پس عفو كنيد تا خداى عزّ وجلّ شما را عزيز گرداند در نزد خود و غير[4].

و حضرت امام محمّد باقر 7 فرمودند كه: پشيمانى بر عفو كردن افضل و اسهل است از پشيمانى از انتقام كشيدن‌[5]-[6].]m .b 93[

و از حضرت پيغمبر 6 مروى است كه: نرمى و هموارى خُلقى است كه در هرجا يافت شود موجب زينت آن مى‌شود و از هرچه سلب شود آن را عيب‌دار مى‌كند[7].

و حضرت امام محمّد باقر 7 فرمودند: هر چيزى را قفلى است و قفل ايمان نرمى و هموارى است‌[8].

و باز فرمودند: خداى عزّ وجلّ ملاطفت و نرمى با بندگان مى‌كند و لطف و نرمى را دوست مى‌دارد. و عطا مى‌كند به سبب لطف و نرمى چيزى چند كه از راه درشتى و زبرى عطا نمى‌كند[9].

و حضرت صادق سلام اللَّه عليه‌[10] فرمودند: هركه در كار خود نرم و هموار است مى‌رسد به هرچه از مردمان مى‌خواهد[11].

[1] - هر/s a كسى.

[2] - الكافي 2: 107 ح 1. أمالي المفيد: 180 ح 2.

[3] -s - بنده را.

[4] - الكافي 2: 108 ح 5. مشكاة الأنوار: 403.

[5] -a s - كشيدن.

[6] - الكافي 2: 108 ح 6. مشكاة الأنوار: 403.

[7] - الكافي 2: 119 ح 6. مشكاة الأنوار: 315.

[8] - الكافي 2: 118 ح 1. مشكاة الأنوار: 315.

[9] - الكافي 2: 119 ح 5. مشكاة الأنوار: 316. و نگر: صحيح مسلم 8: 22. مسند أحمد 1: 112.

[10] - سلام اللَّه عليه/s a 7.

[11] - الكافي 2: 120 ح 16.