و حضرت امام محمّد باقر 7 فرمودند: هر[1] كه فرو نشاند خشم خود را و قادر بر امضاى آن باشد پر مى‌سازد خداى عزّ وجلّ دل‌[2] او را از امن و ايمان‌[3].

و حضرت امام جعفر صادق 7 فرمودند: هيچ بنده‌اى نيست كه خشم خود را فرو نشاند مگر آنكه خداى عزّ وجلّ عزّت او را در دنيا و آخرت زياد گرداند[4].

و نيز فرمودند: خوب يارى كننده‌اى است حلم از براى آدمى، و اگر صفت حلم‌[5] را نداشته باشى خود را به تكلّف بر حلم ببند كه آن نيز نافع است‌[6].

و علاجى ديگر از براى فرو نشانيدن آتش غضب آن است كه بترساند نفسِ خود را از عقاب الهى در وقتى كه محتاج‌[7] باشد به عفو خداى عزّ وجلّ.

و علاجى ديگر آنكه در باطن خاطرنشان خود كند بدى عاقبت دشمنى و انتقام كشيدن را و اينكه دشمن نيز با او كمر عداوت خواهد بست و آزارها به او خواهد رسانيد.

و علاجى ديگر آنكه فكر كند در قبح صورت خود در حالت غضب به اينكه ياد كند زشتى صورت ديگران را هنگام غضب كردن.

و علاجى ديگر آن است كه بداند غضب كردن‌]m .a 93[ مُشعر است به اينكه چرا امرى موافق مراد خداى عزّ وجلّ شده نه موافق مراد او.

و[8] از حضرت پيغمبر 6 روايت است كه فرمودند: آگاه باشيد به تحقيق كه بنى آدم بر طبقات مختلف آفريده شده‌اند: بعضى از ايشان دير به غضب مى‌آيند و زود پشيمان مى‌شوند. و بعضى زود به غضب مى‌آيند و زود پشيمان مى‌شوند. و اين‌

[1] -a - هر.

[2] -a - دل.

[3] - الكافي 2: 110 ح 7.

[4] - الكافي 2: 110 ح 5.

[5] -s - از براى ... حلم.

[6] - الكافي 2: 112 ح 6.

[7] -a + تر.

[8] -s a - و.