با توجه به گزارش بوعلى سينا، قوه در ابتدا در معناى «كمال قدرت‌يا توانايى‌براى انجام كارهاى سخت» مصطلح بوداست. سپس در معناى «سخت منفعل شدن در حركات شاقه» كاربرد يافته، آن‌گاه به معناى «عدم انفعال» رايج شده‌است. معناى بعدى قوه «مبدأ تغيير» بوده، تا اين‌كه به دو معنا به‌كاررفته‌است؛ اول، قوة انفعاليه به‌معناى امكان قبول انفعال، و دوم قوة فاعلى به‌معناى امكان انجام فعل و در نهايت شدت و كمال انفعال نيز در معناى قوه گنجانده شده‌است.