«ايجاد كردن ديدگاه جنسى» را براى آنان قابل ديدن كنند. اعمال مذهبى و فعاليت‌هاى اجتماعى يا سياسى نيز استراتژى‌هاى كمك‌كننده‌اى هستند.

واسطه بودن يا باهم تماشا كردن تلويزيون‌

از قديم، پيشنهادات درباره چگونگى مقابله با تأثيرات منفى استفاده از رسانه‌ها، مانند خشونت، كليشه‌اى بودن نقش واسطه‌اى والدين و با هم تماشا كردن تلويزيون تمركز دارند. در اينجا منظور اين است كه در هنگام با هم تماشا كردن تلويزيون توسط والدين و فرزندان، نظرات والدين در مورد برنامه‌هاى مناسب و نامناسب مى‌تواند تأثير اين پيام‌ها را تعديل نمايد. اگرچه سواد رسانه‌اى و با هم تماشا كردن (تلويزيون)، ابتدا در سال‌هاى 1970 و اوايل 1980 مورد بحث و بررسى قرار گرفته بود، اما در سال‌هاى اخير نيز به اين روش دوباره توجه شده است. يافته‌ها از بررسى‌هاى تجربى متعدد، فوايد مداخله‌هاى اين‌چنينى در ارتقاء تعاملات رسانه‌اى والدين فرزند را نشان مى‌دهند.

در يك تحقيق، كودكان مدرسه ابتدايى، چهار كليپ تلويزيونى كه نقش‌هاى جنسيتى كليشه‌اى را به تصوير مى‌كشيدند تماشا كردند. براى كودكان در يك وضعيت (حالت اول)، آزمايشگر نظرات مخالف رفتار كليشه‌اى را مطرح كرد. در وضعيت ديگر (حالت دوم) آزمايشگر اين كار را نكرد. نتايج نشان داد كه كودكانى كه در وضعيت با حضور يك واسطه قرار داشتند در مقايسه با كودكانى كه هيچ واسطه‌اى نداشتند، برنامه را كمتر مثبت ارزيابى كردند و پذيرش بيشترى از نقش‌هاى جنسيتى غيرسنتى براى مردان نشان دادند. نتايج مشابهى از تحقيقات تجربى كه واكنش‌هاى كودكان به خشونت در رسانه‌ها را بررسى مى‌كردند، بدست آمده است.

دين، معنويت و عبادت‌

دستورالعمل‌هاى دينى سازمان‌يافته و اخلاقى، اغلب در خانواده آغاز مى‌شود و مى‌تواند جايگزين‌هاى كاربردى و روان‌شناختى مهمى بجاى ارزش‌هاى منتقل شده توسط فرهنگ رايج، به دختران عرضه كند. هنگامى‌كه والدين، از طريق اعمال دينى و اخلاقيشان، اين پيام را منتقل مى‌كنند كه خصوصيات ديگر خيلى‌