تجربه رسيدن به سلامت و رشد روانشناسانه باز مى‌دارد بلكه نشانه‌هايى از بيگانگى نسبت به مفاهيم واقعى زندگى است. براى مثال وقتى تمام وقتمان را به كار كردن براى ايجاد درآمد و پول مى‌گذرانيم، طبيعتاً فرصت‌هايمان را براى با هم بودن و انجام آنچه كه مورد علاقه‌مان است، از دست مى‌دهيم.

من مطالعاتم را در زمينه ارزش‌هاى مادى و نقش آن در زندگى انسان امروز، از اوايل دهه‌ى 1990 شروع كردم. تا آن زمان تحقيقات زيادى درباره مادى‌گرايى در جوامع مصرف‌گرا انجام شده بود اما در اغلب تحقيقات تلاش مى‌شد تا جايگاه مادى‌گرايى در زندگى انسان مشخص شود و معلوم گردد كه چطور ثروت، خوشبختى و رضامندى روانشناختى را به همراه مى‌آورد و در واقع پاسخى بر اين پرسش باشد كه آيا با پول مى‌توان خوشبختى را خريد؟

تحقيق درباره خوشبختى انسان‌هاى ثروتمند و فقير نشان مى‌دهد كه چقدر نسبت به سعادت‌مان غافليم و تنها اطمينان از غذاى كافى، سرپناه و لباس براى بقا را كافى مى‌دانيم. براى درك بهتر تأثير مادى‌گرايى بر زندگى انسان‌ها، بايد بفهميم آيا رابطه‌اى بين مادى‌گرايى و سعادت انسان وجود دارد؟ چون جامعه دائماً به ما مى‌گويد كه پول و مالكيت، ما را خوشبخت مى‌كند و اين دو مهم‌ترين اهداف تلاش‌هاى ما هستند، ما زندگى‌مان را بر پايه رسيدن به آنها سامان مى‌دهيم.

اما وقتى تمام آمال و آرزوهايمان كسب ثروت و مالكيت‌مادى باشد، چه بر سر سعادت انسانى‌مان مى‌آيد؟ وقتى پيام فرهنگ مصرف‌گرايى را به عنوان اعتقاد شخصى مى‌پذيريم و با آن هماهنگ مى‌شويم چه بر سر تجربه درونى و روابط ميان فردى‌مان مى‌آيد؟ وقتى به مادى‌گرايى بها مى‌دهيم، چه بر سر كيفيت زندگى‌مان مى‌آيد؟