برهنه مى‌شوند، زيرا به آنان پول پرداخت مى‌شود. اكثريت زنانى كه در اين زمينه وارد مى‌شوند، همين كار را انجام مى‌دهند زيرا آنها هيچ چيز جذاب ديگرى ندارند و فقير هستند. (در حقيقت اكثريت زنان در اين زمينه، فقير مى‌مانند.)

اين يك جمله كليشه‌اى است كه لازم است تكرار (و ثابت) شود؛ اينكه بيشتر زنان در صنعت سكس، قربانى‌هاى سوءاستفاده جنسى شده‌اند. متأسفانه يافتن آمار معتبر براى اين مسئله، به دو علت مشكل است: زنان در صنعت سكس اغلب تمايلى به صحبت با محققان ندارند، بخاطر موقعيت خفت‌بارشان؛ و در بسيارى از تحقيقاتى كه وجود دارد، محققان خودشان آنقدر عصبانى به نظر مى‌رسند كه تشخيص اينكه آيا آنها متمايل به افراط هستند، يا اينكه خشم آنان تنها محصول طبيعى انجام تحقيق در زمينه‌اى است كه در آن يافته‌ها بسيار ناراحت كننده است، مى‌تواند دشوار باشد. دكتر مليسا فارلى‌[1]، روان‌شناس و محقق در مركز طبى سان‌فرانسيسكو مى‌گويد كه اكثر زنان در صنعت سكس، تجاوز توسط محارم يا ديگر سوءاستفاده‌هاى جنسى بچگى را تجربه كرده‌اند. بديهى است افرادى كه در گذشته از تجارب ناخوشايند جنسى آسيب ديده‌اند، مى‌توانند تغيير كرده و در آينده از روابط زناشويى لذت ببرند. اما استفاده از افراد آسيب ديده جنسى به عنوان الگوهاى شهوانى، يك مسئله تكان‌دهنده است. اين مانند استفاده ما از قربانيان حمله گروه كوسه‌ها، به عنوان نجات‌غريق است.

فارلى تحقيقى را با كمك همكارانش در تركيه و آفريقا به نام «تجاوز جنسى در 5 كشور: خشونت و بيمارى استرس پس‌ضربه‌اى»، انجام داد كه در سال 1998 به انجمن روان‌شناسى آمريكا ارائه شد. آنها با 475 شاغل سكس مصاحبه كردند و اين نتيجه بدست آمد كه دوسوم آنان از بيمارى استرس پس‌ضربه‌اى (

PTSD

)[2] رنج مى‌برند. تيم فارلى كشف كردند كه شدت علائم- بى‌حسى عاطفى، كابوس‌هاى مكرر، و يادآورى ناگهانى خاطرات- در اين افراد بسيار زياد است. حدود دوسوم اين زناكاران از مشكلات پزشكى جدى شكايت داشتند.

از نظر فارلى، تفاوت عمده‌اى بين زناكاران و ستاره‌هاى پورنو وجود ندارد و برهنه شدن در كلوب‌ها را يك نوع تجاوز جنسى مى‌داند. او مى‌نويسد: «پورنوگرافى شكل خاصى از تجاوز جنسى است كه در آن زنا اتفاق‌

[1] -Melissa Farley

[2] --.