[جلد اول‌]

پيشگفتار

الحمد للّه الّذي نور قلوب العارفين بذكره، و قدّس أرواحهم بسرّه، و نزّه افئدتهم بفكره، و شرّح صدورهم بنوره و صلّى اللّه على محمّد امام المتّقين و على آله المنتجبين.

وَ قُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصِيراً[1]

طبيعت انسان، طبيعت جستجوگر است؛ از لحظه‌اى كه اين اعجوبه جهان خلقت پا به عرصه وجود گذاشت، با گريه و دست و پا زدن‌هايش تو گويى دنبال گمشده‌اى مى‌گردد.

وقتى كه دست در گريبان مادر مى‌برد و اولين گمشده خويش را با چنگ و دهان به‌دست مى‌آورد، آرامشى به او دست مى‌دهد كه حكايت از رضايت خاطر او از پيدا شدن گمشده‌اش دارد، ولى اين آرامش چندان دوام نمى‌آورد و هنوز ساعتى نگذشته، بار ديگر حركات جستجوگرانه و همراه با گريه و دست و پا زدن‌ها، براى يافتن پستان آرام‌بخش مادر آغاز مى‌شود و ....

اى كاش براى هميشه گمشده اين انسان، چيزى در حدّ پستان مادر بود و آرامش او در گرو يافتن چيزى در همين حد! ليكن هرچه زمان مى‌گذرد و اين كودك نورس، رسيده‌تر مى‌گردد، جستجوى او براى يافتن چيزهاى تازه‌تر تشديد مى‌شود.

[1] - اسراء: 80