2- اراده پولادين براى شناخت دين و آئين‌

حضرت آيت الله احمدى پس از تحمل عمل جراحى آن هم بدون بيهوشى؛ صفحه اى از كتاب عزم و اراده را ورق زده و به پورسخلو باز مى‌گردد:

" در بهار سال 1358 قمرى (برابر 1318 هجرى‌شمسى) از روستاى خود عازم ميانه شدم؛ براى تحصيل علوم دينى، و نزد حضرت حجت الاسلام آقاى شيخ ابو محمد حجتى؛ مشغول درس نحو شدم. ايشان صبح يك قدرى قرآن دستور مى‌داد كه مى‌خوانديم و بعد قدرى حديث خوانده ميشد و بعد درس روز گذشته را گوش مى‌داد كه اگر خوب فرا گرفته بوديم؛ درس مى‌داد.

انصافاً ايشان در راه تحصيل حقير بسيار زحمت كشيده اند. جزاهُ اللهُ خيراً" آرى، آيت الله احمدى بخشهاى عمده كتابهاى (شرح لمعه) (حاشيه) (معالم) و (قوانين) را از محضر آيت الله‌ابومحمدحجتى فرا گرفت.

بخشهاى ديگرى‌از (شرح‌لمعه) و (قوانين) را هم نزد آيت‌الله حاج شيخ لطفعلى‌زنوزى و استاد حاج ميرزا مهدى جديدى آموخت. از آنجا كه آيت الله زنوزى از استعداد سرشار ايشان آگاه شد طى معرفى نامه كتبى شاگرد خويش را به علامه طباطبايى؛ صاحب تفسير الميزان؛ معرفى كرد و او را روانه حوزه ى علميه تبريز نمود ...

آيت الله احمدى پس از چندى به ميانه آمده و از آنجا به شهر خون و قيام قم مهاجرت كرد و فصل جديدى در زندگى طلبگى خويش گشود. در شهر قم و در جوار كريمه اهل بيت فاطمه معصومه (س) در مدرسه دارالشفاء اقامت گزيد.

سطح عالى علمى را نزد آيت الله سيد حسين قاضى و علامه طباطبايى كه به تازگى از تبريز به قم آمده بودند تحصيل كرد.