گند و كثافت آن و آنچه را خدا براى ساكنان آن درّه آتش مقرّر داشته است، به خدا پناه مى‌برند؛ و در آن درّه، كوهى است كه همه ساكنان آن درّه از حرارت و عفونت و كثافت آن كوه و آنچه كه خداوند براى ساكنان آن تدارك ديده است به خدا پناه مى‌برند؛ و در آن كوه، شكافى قرار دارد كه ساكنان آن كوه از حرارت و بوى گند و كثافت و آنچه كه خداوند براى ساكنان آن تهيه كرده است به ستوه آمده و در صدد جستجوى پناهگاهى (براى خود) هستند؛ و در آن شكاف، چاهى قرار دارد كه ساكنان شكاف آن كوه از حرارت و تعفّن و بوى گند و آنچه را كه خداوند در آنجا مقرّر داشته است، پناهى مى‌طلبند؛ و در آن چاه، مار بسيار بزرگى است كه ساكنان آن چاه از پليدى و تعفّن و گند آن مار و زهرى كه خداوند در دندانهاى او براى دوزخيان قرار داده است به ستوه مى‌آيند و در پى يافتن پناهگاهى هستند؛ و در اندرون آن مار بزرگ، هفت صندوق است كه در آنها پنج تن از امّتهاى پيشين و دو تن از اين امت (زندانى و معذبند). راوى مى‌گويد: پرسيدم: آن پنج نفر و آن دو تن كيانند؟! حضرت فرمود: قابيل، و نمرود كه با ابراهيم 7 در مورد خداوند چون و چرا كرده و گفت «منم كه زنده مى‌كنم و باز مى‌ميرانم»، و فرعون كه گفت: «منم كه پروردگار بزرگ شمايم»، و يهودا كه جمعى را يهودى، و بولس كه گروهى را نصرانى كرد؛ و دو تن اعرابى- كه از منافقان (بنام) امّت منند.