پس توئى اميد من، اى پروردگار من چه بسيار است نعمتى كه عطا نموده‌اى تو آن‌ها را بر من كه كم است از براى تو نزد آن نعمتها شكر من و بسا از بلائى كه امتحان نموده‌اى تو مرا به آن كم است از براى تو نزد آن بلاها صبر من پس اى كسى كه كم است نزد نعمت او [نعمتهاى او] شكر من، پس محروم نساخته مرا و اى كسى كه كم است نزد بليه او صبر من، پس ترك نكرده است يارى مرا و اى كسى كه ديده است مرا بر گناهان پس رسوا نكرده است مرا اى صاحب احسان كه برطرف نمى‌شود هرگز و اى صاحب بخششها كه بشماره در نمى‌آيد عدد آن، رحمت فرست بر محمد و آل محمّد بار خدايا به تو دفع مى‌كنم و منع مى‌نمايم در گودى گردن دشمن‌[1] و پناه مى‌جويم به تو از شر دشمن. خداوندا مدد كن مرا بر دينم به سبب دنياى من،[2] و بر آخرتم به پرهيزگارى من و نگاهدار مرا در چيزى كه پنهانم از آن‌[3] و باز مگذار مرا به سوى خودم در چيزى كه حاضر شدم من آن را، اى كسى كه ضرر نمى‌رساند او را گناهان و نفع نمى‌دهد او را [كم نمى‌كند او را] آمرزش. بيامرز از براى من چيزى را كه ضرر نمى‌رساند ترا، و ببخش به من چيزى را كه نفع نمى‌دهد ترا [كم نمى‌كند ترا] بدرستى كه تو بسيار بخشنده‌اى [تو آن كسى كه بسيار بخشنده است‌] سؤال مى‌كنم از تو گشادگى نزديك را، و بيرون رفتنى وسيع را، و روزى فراخ را و صبرى نيكو را و سلامتى از همه بلاها را، بدرستى كه تو بر همه چيز بسيار قادرى. خداوندا بدرستى كه من سؤال مى‌كنم از تو در گذشتن از گناهان را و دفع كردن بلاها را و عدم ترس را و تندرستى را و صبر نمودن را و هميشه بودن دورى بلاها و آزارها را و شكر كردن بر عافيت را و سؤال مى‌نمايم ترا آن كه رحمت فرستى بر محمد و آل محمّد و آن كه بپوشانى به من عافيت خود را در دينم و در نفسم و در اهل من و در مال من و برادران من از مردان مؤمن و زنان مؤمنه و همه چيزى كه بخشيده‌اى تو آن را بر من. و مى‌سپارم بتو اين‌ها را همه.

[1] -سابقا اشاره نمود كه تخصيص نحر به ذكر از جهت آن است كه دشمن زودتر دفع مى‌شود. دشمن اگر چه در كلام مذكور نيست و ليكن به قرينه مقام معلوم مى‌شود و همين قدر از براى مرجع ضمير كافى است.

[2] -در احاديث وارد شده كه نيكو مددكارى است دنيا جهت محافظت نمودن دين، چه فقر و احتياج بسيار، باز مى‌دارد صاحبش را به آن كه مرتكب دزدى و كسبهاى حرام و شغلهاى نامشروع گرديده، مطلقا اجتناب از محرمات و اموال غير ننمايد. نعوذ بالله و الله يعلم.

[3] -يعنى و نگاهدار مرا در امور آخرت و از اهوال آن كه پنهانم از آن. و وامگذار مرا به نفس خود در دنيا كه حاضرم در آن. و ممكن است كه مراد آن باشد كه نگاهدار مرا در تحصيل و خواهش امور دنيوى كه نداده‌اى تو آنها را به من و مقدّر نكرده‌اى آنها را براى من و غايبم من از آنها تا آن كه راضى باشم به آنچه داده‌اى تو آن را به من، و زياده حرص و سعى ننمايم در آنچه نداده‌اى آن را به من. و وانگذار مرا به خودم در آن چيزها و نعمتهائى كه حاضرم من آنها را و داده‌اى تو آنها را به من تا آن كه ياغى و صاحب تكبّر نگردم و عصيان نورزم ترا. و اللَّه يعلم