11- حرزهاى حضرت امام موسى بن جعفر عليهما السّلام‌

الف: گفته است شيخ على پسر عبد الصمد رحمه اللَّه كه در كتابهاى اصحاب‌[1] ما يافتم از مشايخ رحمهم اللَّه روايت كرده شده آن كه: چون هارون رشيد كشتن حضرت امام موسى بن جعفر عليهما السّلام را قصد نمود، فضل به ربيع را طلب نمود و به او گفت: به تحقيق كه حاجتى به سوى تو واقع شده است، سؤال مى‌كنم از تو كه حاجت مرا برآورى و از براى تو در نزد من صد هزار درهم است. راوى گويد كه پس فضل به سجده افتاد و چون سر از سجده برداشت گفت امرى است‌[2] كه واقع شده يا آن كه مسألتى و كارى است كه بايد او را بعمل آورم؟ هارون گفت: بلكه كارى است كه از تو مى‌طلبم و امر مى‌نمايم. پس گفت كه در اين ساعت صد هزار درهم حمل نماى و به خانه خود ببر و بعد از آن برو به خانه موسى بن جعفر و سر آن حضرت را از براى من بياور. فضل گفت كه: پس چون من به خانه آن حضرت رفتم، ديدم كه موسى بن جعفر ايستاده و مشغول به نماز است، پس نشستم تا آن كه حضرت از نماز فارغ گشتند و روى به من كرده تبسّم فرمودند و گفتند كه: مى‌دانم از براى چه كار حاضرشده‌اى؟! مرا مهلت بده تا دو ركعت نماز بجاى آورم. فضل گفت: پس او را مهلت دادم. پس حضرت برخاست و وضوى كامل ساخت و دو ركعت نماز بجاى آورد و ركوع و سجود آن نماز را نيكو بعمل آورد و در عقب نماز اين حرز را خواند، پس آن حضرت در همان مكان كه نشسته بود، برطرف و غايب شد، پس ندانستم كه آيا زمين او را فرو برد يا آسمان او را ربود. پس به نزد هارون رفتم و قصّه را نقل نمودم. پس هارون گريست، پس گفت كه: به تحقيق كه خداى تعالى او را از من پناه و امان داد. و از آن حضرت روايت شده كه فرمودند: هر كس كه اين حرز هر روز به نيّتى خالص و اعتقادى صادق بخواند، خداى تعالى او را از هر محذورى و آفتى نگاه مى‌دارد و اگر باشد به او بلائى، خداى تعالى او را از آن بليّه خلاص مى‌كند و او را از شرّ او كفايت مى‌نمايد. و هر شخصى كه خواندن اين حرز را نتواند، پس اين را با خود نگاه دارد و به آن تبرّك جويد تا آن كه خدا او را به سبب اين حرز نفع دهد و كفايت نمايد او را از آن چيزى كه از او حذر مى‌كند و مى‌ترسد. بدرستى كه خدا ولىّ و سزاوار است و قادر بر اين است. و دعا اين است:

ابتدا مى‌كنم به نام خداى بخشنده مهربان خداى بزرگ‌تر است خداى بزرگ‌تر است خداى بزرگ‌تر است و بلندتر و عظيمتر است پناه مى‌برم از چيزى كه مى‌ترسم و دورى مى‌كنم و پناه مى‌جويم بخداى (اين جملات را سه مرتبه بگويد) غالب است پناه آورنده به خدا و عظيم است سپاس خداى و نيست معبودى مگر خداى كه يكى است و نيست شريكى از براى او و شفقت خدا باد بر محمّد و آل او. خداوندا پاسبانى كن مرا بچشم خود كه نمى‌خوابد و محافظت نماى مرا به قوّت خود كه زايل گرديده نمى‌شود و بيامرز مرا به قدرت خود

[1] -يعنى كتابهاى جماعت اماميّه.

[2] -و احتمال دارد كه مراد فضل آن باشد كه طلب تو از روى امر و تفوّق است كه اختيار در ترك آن نيست يا آن كه بر سبيل التماس و اختيار است و منوط به اراده من است.