3- و از آن جمله دعاى حضرت آدم 7 به روايتى ديگر است در هنگامى كه به او از جانب پروردگار كلماتى چند رسيد.

ابن طاوس گويد كه: ممكن است كه مراد به كلمات، اين دعا و دعاء سابق هر دو باشد و دعا اين است:

اى پروردگارا اى پروردگارا اى پروردگارا بر نمى‌گرداند خشم ترا مگر بردبارى تو و خلاصى نمى‌دهد از عذاب تو مگر زارى نمودن به سوى تو مطلب من‌[1] آن چنان مطلبى است كه اگر عطا كنى تو آن را به من پس ضرر نمى‌رساند به من آنچه نداده‌اى و محروم كرده‌اى مرا از آن و اگر محروم كنى مرا از آن پس نفع نمى‌دهد مرا آنچه داده‌اى تو آن را به من خداوندا بدرستى كه من سؤال مى‌كنم از تو رسيدن به بهشت را و پناه مى‌برم به تو از آتش جهنم اى صاحب عرش بلند و شريف اى صاحب بزرگى و بخشش بلند و بزرگ اى صاحب پادشاهى با مباهات و منقبت دائمى اى خداى عالميان اى فريادرس فريادرس طلبان اى فرود آمده به او هر حاجتى اگر هستى تو خشنود از من پس زياده گردان تو خشنودى از من را و نزديك گردان مرا به نزد خود كمال نزديكى و اگر نيستى تو خشنود از من پس به حقّ محمّد و آل او و به حقّ زيادتى احسان تو بر ايشان كه خشنود شوى از من بدرستى كه تو درگذرنده از گناهان و رحم‌كننده‌اى.

پس آنگاه حضرت ابو عبد اللَّه 7 فرمودند كه اين است آن دعائى كه به او آدم 7 از جانب پروردگار خود رسيد. پس خداى تعالى به بركت اين دعا توبه آدم 7 را قبول نمود و به او وحى فرستادند كه: اى آدم مرا به حقّ محمّد سؤال كردى و حال آنكه او را نديده‌اى. پس آدم گفت كه اسم او را ديدم كه با اسم تو بر عرش نوشته بود. زيرا كه بر عرش «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‌ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ‌» نوشته شده بود. راوى حديث گويد: قسم بخدا كه اين دعا را نه در پنهانى و نه در آشكارا و نه در سختى و نه در رفاهيت نخواندم مگر آنكه خداى تعالى حاجت مرا به بركت اين دعا برآورد

دعاى نوح 7‌

و از آن جمله دعاء نوح 7 است.

ابن طاوس عليه الرّحمة گويد كه: در جزو چهارم از كتاب دفع هموم و احزان يافتم كه تاليف احمد بن داود نعمانى است‌

[1] -حاصل معنى آنكه مطلب من آمرزيدن گناهان و رسيدن به نعمتهاى اخروى است پس هر گاه تو آنها را به من عطا كنى پس به من محروم كردن تو مرا از نعمتهاى دنيوى ضرر نمى‌رساند. زيرا كه دنيا فانى است و تعب اين به زودى برطرف مى‌شود و به هر قسم كه رخ نمايد، مى‌گذرد و ليكن چنانچه العياذ باللَّه مرا از آن مطلب محروم سازى و به من نعمتهاى اخروى را نرسانى پس به من نفع نخواهد داد و به كار من نخواهد آمد نعمتهاى دنيوى كه تو آنها را به من عطا كرده‌اى. زيرا كه آنها به اندك زمانى فانى مى‌شود و عقوبت اخروى باقى و دائمى خواهد بود. و اللَّه يعلم