نام کتاب : ترجمه مهج الدعوات و منهج العبادات سيد بن طاووس نویسنده : طبسي، محمد تقي جلد : 1 صفحه : 410
آب روزى از جانب خود در حالى كه باشد بسيار
و قرار ده براى من از بخشش عام خود راههاى بسيار را[1]
و برسان به من بدون اطلاع من توانگرى و مال را و بلند گردان مرا به سبب مالدارى از
مذلّت و خوارى درويشى و داخل در صباح گردان مرا كه متلبّس باشم به اعانت و امداد
توانگرى و داخل در شام گردان مرا به استطاعت و قدرت از مالدارى بدرستى كه تو صاحب
احسان و انعام بزرگى و صاحب عطا و بخشش بسيار و عظيمى و توئى بخشنده صاحب كرم.
مناجات به پناه بردن (به خداى تعالى)
خداوندا بدرستى كه من پناه مىبرم به تو از سختىهاى بلاها و
مصيبتهاى فرود آينده و از هولهاى بزرگ آزارها و بلاها[2]
پس پناه ده مرا اى پروردگار من از افتادن در عذابها و مانع شو براى من از حملههاى
بلاها و رهائى ده مرا از ناگاه وارد شدن عقوبتها و پناه ده مرا از برطرف شدن
نعمتها و از لغزيدن پاىها و بگردان مرا خداوندا در محافظت عزّت و غلبه خود و در
نگاهداشت پناه خود از غافل وارد شدن بديها و آزارهاى زمانه و از شتاب نمودن بلاهاى
پيشىگيرنده[3] خداوندا
اى پروردگار من و زمين بلا را پس برطرف كن آن را و عرصه و فضاى محنتها و مصيبتها
را پس زلزله اندازد در آن[4] و آفتاب
حادثهها را پس بپوشان نور آن را و كوههاى بدى را پس از بيخ بر كن آنها را و
اندوههاى زمانه را پس برطرف و زايل گردان آنها را و مانعهاى كارهاى خير را پس
برگردان آنها را و وارد گردان مرا به حوضهاى سلامتى و بار كن مرا بر شتران مكرمت و
داخل در صباح گردان به درگذشتن از به روى افتادن من و فراگير مرا به پردهاى كه
بپوشاند[5] قبيحهاى
مرا و بخشش نماى بر من اى پروردگار من به نعمتهاى خود و به برطرف كردن بلاى از
جانب خود را و به دفع نمودن آزار و مرض از جانب خود را و بر طرف كن
[1] -يعنى راههاى بسيار از براى معيشت و روزى من مقرر
كن تا آنكه سبب زيادتى روزى و بسيارى وجه معاش من گردد يا آنكه اگر در يكى از آنها
مانعى بهم رسد از آن ديگر اين روزى من به من رسد. و اللَّه يعلم
[2] -بعضى از علما گفتهاند كه ضراء بيمارى و نقصان در
نفس و مال است و باساء قحط و گرسنگى است و بعضى گفتهاند كه بأساء شدّت احتياج و
درويشى و بىچيزى است و ضراء هلاكت و مطلق آزار بدنى است و بعضى گفتهاند كه بأساء
عذاب و عقوبت اخروى است و ضراء مطلق بلاها و مصيبتهاى دنيوى است و در حديث وارد
شده كه بائس شخصى است كه زمينگير و پريشان باشد و استطاعت بيرون رفتن جهت تحصيل
معاش نداشته باشد و ظاهر آن است كه هر يك از اين دو لفظ در معنى ديگرى استعمال
مىشوند. و اللَّه يعلم
[3] -و بعضى« بوادر» را به خاطها و گناهان و كارهائى كه
در وقت بسيارى غضب از شخص صادر گردد، تفسير نمودهاند. و اللَّه يعلم
[4] -و بعضى گفتهاند كه رجفة صاعقه است كه از آسمان به
زمين آيد و اهل آن را هلاك نمايد. و اللَّه يعلم