4- و از آن جمله دعاى ديگر است از براى مولاى حضرت امام حسين بن على عليهما السّلام:

خداوندا بدرستى كه من سؤال مى‌كنم از تو تهيه اسباب اهل راه‌يافته‌شدگان و كردارهاى جماعت پرهيزكاران را و نصيحت پذيرفتن جماعت توبه‌كاران را و قصد اهل تحمّل را و ترس جماعت بيمناكان را و خواستن اهل دانائى را و زينت [نيّت‌] جماعت پارسايان را و ترس جماعت زارى‌كنندگان را تا آنكه بترسم از تو خداوندا ترسيدنى كه باز دارد مرا از گناهان تو و تا آنكه بكنم فرمانبردارى ترا كردنى كه سزاوار شوم به سبب آن بخشش ترا و تا آنكه نصيحت پذير شوم در توانائى عبادت كردن [توبه كردن‌] جهت ترس از براى تو و تا آنكه خالص سازم نيّت را از براى تو در نصيحت پذير شدن جهت دوستى از براى تو و تا آن كه اعتماد نمايم بر تو در كارها از جهت نيكوئى اعتقادى كه دارم به تو منزّه است آفريدگار روشنى منزّه است خداى بزرگ و متلبّسم به ستايش او 5- دعاى ديگر است از براى مولاى ما حضرت امام حسين 7 كه آن را در هر صبح و شام مى‌خواندند و دعا اين است:

ابتدا مى‌كنم بنام خداى بخشنده مهربان و يارى مى‌جويم به نام خدا و به ذات خدا [و از خدا و به سوى خدا] و در راه خدا و بر پيروى دين فرستاده خدا و اعتماد كرده‌ام بر خدا و نيست حركتى و نه توانائى مگر به خداى بلند مرتبه بزرگ خداوندا بدرستى كه من سپرده‌ام جان خود را به تو و گردانيده‌ام روى خود را به سوى تو و واگذاشتم كار خود را به سوى تو. و از تو و بس سؤال مى‌كنم سلامتى از هر مكروهى را در دنيا و آخرت. خداوندا بدرستى كه تو كفايت مى‌كنى مرا[1] از هر كسى كفايت نمى‌كند مرا از تو كسى پس كفايت كن مرا از هر كسى آنچه را كه مى‌ترسم و دورى مى‌كنم از آن و بگردان براى من از كار من گشايشى را و محل بيرون آمدنى را پس بدرستى كه تو مى‌دانى و نمى‌دانم من و توانائى تو و توانا نيستم من و تو بر همه چيز توانائى به حق رحمت تو[2]

[1] -يعنى تو مرا كافى هستى و به ديگرى احتياج نيست.

[2]« برحمتك» متعلق به« فاكفنى» است. يعنى مرا كفايت كن و بگردان براى من گشايشى را به حق رحمت تو.