نموده بودم و چون اين قدر منتخب، همگى در رساله‌هاى متفرّقه و بياض‌هاى متعدده نقل شده بود و از يك ديگر متفرّق و با هم در كمال وحشت بودند و طالبان آنها را چندان انتفاعى و بهره‌اى به سهولت حاصل و ميسّر نبود، لهذا خواست به عون اللَّه تعالى كه وحشت آنها را به مؤانست و تفرقه‌گى آنها را به جمعيت مبدّل ساخته همه آنها را در رساله‌اى جمع نمايم، زيرا كه هر گاه همگى در كتابى مجتمع و محفوظ باشند، از براى راغبانش انفع و بهتر خواهد بود و از جهت طالبان ادعيه اسهل و نيكوتر مى‌باشد. و چون ادعيه منتخبه و مجتمعه در اين رساله به منزله حيات و جانند نسبت به ساير دعاها و به منزله راه راستند جهت طالبان دعا، لهذا اين رساله را به كتاب «مهج الدّعوات و منهج العنايات» ناميدم و حرزها و قنوتها و حجب و ساير دعاها را به ابواب و فصول از يك ديگر جدا و ممتاز نساخته، بلكه همگى آنها را ايراد نمودم به منزله يك بوستان كه مشتمل باشد بر شكوفه‌هاى رنگارنگ و ميوه‌هاى گوناگون و به منزله يك باب باشد جهت رسيدن به محصول و ظفر يافتن به مقصود. پس شروع نمودم اوّلا در ذكر نمودن حرزهاى حضرت رسالت پناهى و ائمّه هدى صلوات اللَّه عليه و عليهم اجمعين.

حرزها

: 1- حرزهاى پيغمبر اكرم (6 و سلم)

الف: روايت نموده است ابو الحسن علىّ بن محمّد بن على بن عبد الصّمد تميمى از ثقفى‌[1] كه حكايت نمود به ما محمّد بن مظفر بن موسى بغدادى كه گفت: خبر داد ما را جعفر بن محمّد موصلى كه حديث نموده ما را ابو عمرو دورى، از محمّد بن عبد الرّحمن قرشى، از ابى سعيد عمر بن سعيد مؤدّب، از فضل بن عبّاس، از ابى كرز موصلى، از عقيل بن ابى عقيل، از آمنه مادر پيغمبر 6 كه: چون حامله شدم به پيغمبر صلّى الله عليه و آله در خواب ديدم كه شخصى آمد و گفت: اى آمنه حامله حامله‌شده‌اى به شخصى كه بهترين مخلوقات است، پس بايد كه نام‌گذارى او را محمّد چه نام او در تورية احمد است و بعد از تولد او ببند بر او اين دعا را. پس چون بيدار شدم در نزد بالينم قصبه‌اى‌[2] از فولاد را يافتم كه در آن پوستى بود كه اين دعا و تعويذ بر او نوشته شده بود:

به نام خداى تعالى بخشنده مهربان، مى‌سپارم تو را كه پرورنده تو است‌[3] و پناه مى‌دهم تو را به يكتاى، از شرّ هر رشك برنده ايستاده و يا نشسته و از هر مخلوقى پيشى‌گيرنده و بدى نمودن در راههاى مواضع ورود جهت آب برداشتن، ضرر نرسانند او را در بيدارى و نه در خواب و نه در حركت نمودن و نه در ايستادن در آخر شبها[4] و آخر روزها. قدرت خداى تعالى بالاتر از قدرتهاى ايشان است و منع نمودن خداى تعالى بالاتر از دشمنى نمودن ايشان است.

[1] -ثقفى يعنى منسوب به قبيله ثقيف كه شيخ طائفه هوازن بوده. اسم او قسىّ بن منبّه بن بكر بن هوازن، و اسم ثقفى قدامة بن زايده كوفى موثّق است.

[2] -قصبه هر آن چيزى را گويند كه مستدير و طولانى باشد و ميان آن خالى باشد چون نى. خواه از نقره ساخته باشند آن را و خواه از فولاد و غير آن.

[3] -و احتمال دارد كه ربّك به فتح باء خوانده شود. يعنى ابتدا مى‌نمايم به اسم خدا و طلب محافظت تو را مى‌كنم از پرورنده تو.

[4] -سجيس اللّيالي به معنى دائم و هميشه نيز آمده است يعنى آخر زمانه.