در حالى كه باشند ايشان خوابيده و در وقت چاشت و باشند ايشان لهوكننده و حيله نماى با ايشان حيله نمودنى و باشند ايشان حيله‌كننده و ناگهان و هجوم نماى بر ايشان و در حالى كه ايشان ايمن باشند خداوندا متفرق ساز ايشان را و متفرق گردان مددكاران ايشان را و ناقص و كم گردان‌[1] اعوان ايشان را و بگريزان سپاه ايشان را و كند نماى تندى غضب ايشان را و قطع كن رفعت ايشان را[2] و سست گردان عزيمت‌هاى ايشان را. خداوندا ببخش به ما[3] سوارى بر دوش‌هاى ايشان را و مالك گردان ما را به بلاد و نواحى ايشان، و تبديل نماى نعمت‌هاى ايشان را به عقوبت و بده به ما در عوض ترسيدن از ايشان و فساد ايشان، سلامت از آن‌ها را، و غنيمت بده به ما از ايشان تمامترين غنيمت را خداوندا بر مگردان عذاب خود را از ايشان كه هر گاه نازل شود بر قومى پس بسيار بدخواهد بود صبح ترسيده‌شدگان.

8- قنوتهاى مولاى ما امام محمّد بن علىّ بن موسى :‌

الف:

[بار الها] بخشش‌هاى تو پى در پى است و نعمت‌هاى تو پياپى است و عطيه‌هاى تو كامل است و شكر ما كوتاه است و ستايش ما اندك است و تو به مهربانى نمودن بر كسى كه اقرار نموده است (يعنى بر گناهان) سزاوارى، بار خدايا و به تحقيق كه گره شده است‌[4] در گلوى اهل حق آب دهن او، و بسختى افتادند[5] اهل راستى در تنگى و تو خداوندا به بندگان خود و صاحبان خواهش به سوى تو مهربانى و به بر آوردن دعاى ايشان و تعجيل نمودن گشادگى از ايشان لايقى، خداوندا پس رحمت فرست بر محمد و آل محمّد و پيشى گير ما را از جانب خود به امداد نمودن ما كه به هم نمى‌رسد خوارى‌[6] بعد از آن و يارى كردنى كه نيست باطلى كه به مشقت اندازد او را و مهيا كن براى ما از نزد خود مكان نشاطى را [محلّ وسيعى را] كه آرام گيرد در آن دوست تو و نااميد گردد در آن دشمن تو و به پاى داشته شود در آن محل‌هاى علم تو و

[1] -فيروزآبادى ذكر نموده است كه: مى‌گويند« أقلّه» يعنى او را قليل گردانيد. و اللَّه يعلم

[2]« سنام» در اصل به معنى كوهان است و كنايه از رفعت و بلندى مرتبه است. و اللَّه يعلم

[3] -يعنى ما را مسلّط بر ايشان بگردان به حيثيتى كه بر دوشهاى ايشان سوار شويم. و اللَّه يعلم

[4] -يعنى از غصّه آب دهن در گلوى اهل حقّ فرو نمى‌رود.

[5]« ارتباك» آميخته شدن و در كار سخت افتادن.

[6]« خذلان» در اصل به معنى عدم يارى نمودن است، و لازم دارد ذلّت و خوارى را چنانچه ترجمه به آن شده است.