اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ وَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ»[1]

«به يقين پرهيزگاران در باغ‌هاى بهشت و در ميان چشمه‌ها قرار دارند و آن‌چه پروردگارشان به آنها بخشيده، دريافت مى‌دارند، زيرا آنها پيش از اين (در سراى دنيا) از نيكوكاران بودند، آنها كمى از شب را مى‌خوابيدند و در سحرگاهان استغفار مى‌كردند و در اموال آنها حقّى براى سائل و محروم بود.»

«إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً إِلَّا الْمُصَلِّينَ الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ وَ الَّذِينَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ وَ الَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ وَ الَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ إِنَّ عَذابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ فَمَنِ ابْتَغى‌ وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ وَ الَّذِينَ هُمْ بِشَهاداتِهِمْ قائِمُونَ وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ أُولئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ»[2]

«به راستى انسان حريص و كم‌طاقت آفريده شده، هنگامى كه بدى به او مى‌رسد، بى‌تابى مى‌كند و هنگامى كه خوبى به او مى‌رسد، مانع ديگران مى‌شود، مگر نمازگزاران، آنها كه نماز را پيوسته به جاى مى‌آورند و آنها كه در اموالشان حقّ معلومى است، براى درخواست‌كننده و محروم، و آنها كه به روز جزا ايمان دارند و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناك‌اند، چرا كه هيچ‌كس از عذاب پروردگارش در امان نيست! و آنها كه دامان خويش را از بى‌عفّتى حفظ مى‌كنند، جز با همسران و كنيزان (كه حكم همسرى دارند)، آميزش ندارند، چه بهره‌گيرى از اين‌ها مورد سرزنش ندارد. و هركس جز اين‌ها را طلب كند، متجاوز است، و (نيز) آنها كه امانت‌ها و عهد خود را رعايت مى‌كنند، و كسانى كه به اداى شهادتشان قيام مى‌كنند، و كسانى كه بر نماز مواظبت دارند، آنها در باغ‌هاى بهشتى (پذيرايى و) گرامى داشته مى‌شوند.»

الحمد للّه اوّلا و آخرا. مشهد مقدّس- محمد رضا عطائى‌

آرى بايد در معرّفى اسلام كوشيد، اگر شب‌پره‌صفتان چشم از ديدن آن بربندند، بديهى است كه بيش از همه خود زيان بينند!- م.

يعنى اگر تو به آن آخرين مرحله‌اى برسى كه مى‌خواستى، باز هم تو همانى كه بودى، ولى صبر و پايدارى از هرچيزى زيباتر و بهتر است! ر ك: هاشميّات و علويّات، قصائد كميت، و ابن ابى الحديد، ص 71.

[1] - ذاريات( 51) آيه 19- 15.

[2] - معارج( 70) آيه 35- 19.