«وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَ لا تَكْتُمُونَهُ»[1]

«به ياد آور زمانى را كه خداوند از اهل كتاب پيمان گرفت كه آيات كتاب را براى مردم آشكار سازيد و هرگز آن را كتمان نكنيد.»

«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَيِّناتِ وَ الْهُدى‌ مِنْ بَعْدِ ما بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتابِ أُولئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ»[2]

«كسانى كه دلايل روشن و وسايل هدايت را كه نازل كرده‌ايم، بعد از بيان آن براى مردم در كتاب آسمانى كتمان مى‌كنند، خدا آنها را لعنت مى‌كند، (نه فقط خدا) بلكه همه لعنت‌كنندگان نيز آنها را لعن مى‌كنند.»

برادرى و بزرگوارى:

«وَ الَّذِينَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَ الْإِيمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَيْهِمْ وَ لا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ»[3]

«و براى كسانى كه در اين سرا (سرزمين مدينه) و در سراى ايمان پيش از مهاجران مسكن گزيدند، هر مسلمانى را به سويشان هجرت كند، دوست مى‌دارند، و در دل خود نيازى به آن‌چه به مهاجران داده شده، احساس نمى‌كنند و آنها را بر خود مقدّم مى‌دارند، هرچند خودشان بسيار نيازمند باشند.»

دوستى همگان:

«ها أَنْتُمْ أُولاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَ لا يُحِبُّونَكُمْ»[4]

«شما اى جمعيّت مسلمانان آنان را (روى خويشاوندى و هم‌جوارى و ...) دوست مى‌داريد، ولى آنها شما را دوست نمى‌دارند، و شما به تمام كتاب‌هاى آسمانى ايمان داريد، (ولى آنها ايمان ندارند).»

[1] - آل عمران( 3) آيه 187.

[2] - بقره( 2) آيه 159.

[3] - حشر( 59) آيه 9.

[4] - آل عمران( 3) آيه 119.