مورد عفو قرار دهند، اين از كارهاى پرارزش است.»

دفع بدى با نيكى:

«وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ»[1]

«آنها به وسيله حسنات، سيّئات خود را از بين مى‌برند، عاقبت نيك سراى ديگر از آن آن‌هاست.»

«وَ لا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَ لَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَداوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ»[2]

«هرگز نيكى و بدى يكسان نيست، بدى را با نيكى دفع كن! ناگاه (خواهى ديد) همان كسى كه ميان تو و او دشمنى است، گويى دوست صميمى است.»

دعوت به نيكى و نهى از بدى:

«وَ تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى‌»[3]

«بايد دست اتّحاد در راه نيكى‌ها و تقوا به يكديگر بدهيد.»

«وَ لْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»[4]

«همواره در ميان شما مسلمانان بايد امتى باشند كه اين دو وظيفه بزرگ اجتماعى را انجام دهند: مردم را به نيكى‌ها دعوت كنند و از بدى‌ها بازدارند و آن‌ها همان رستگارانند.»

«وَ الْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ»[5]

«به عصر سوگند، به يقين انسان‌ها همه در زيانند، مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند و يكديگر را به حق سفارش كرده و يكديگر را به صبر و شكيبايى توصيه نموده‌اند.»

[1] - رعد( 13) آيه 22.

[2] - فصّلت( 41) آيه 34.

[3] - مائده( 5) آيه 2.

[4] - آل عمران( 3) آيه 104.

[5] - عصر( 103) آيه 4- 1.