تَوَلَّى سَعى‌ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْفَسادَ وَ إِذا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهادُ»[1]

«و بعضى از مردم چنين هستند كه گفتار او در زندگى دنيا باعث اعجاب تو مى‌شود، (ولى در باطن چنين نيست) و خداوند بر آن‌چه در قلب اوست، گواه مى‌باشد و او سرسخت‌ترين دشمنان است، نشانه دشمنى باطنى او اين است كه وقتى روى برمى‌گرداند و از نزد تو خارج مى‌شود، كوشش مى‌كند كه در زمين، فساد به راه بيندازد و زراعت و چهارپايان را نابود كند، با اين‌كه مى‌داند خدا فساد را دوست ندارد، وقتى به او گفته شود، از خدا بترس، لجاج و تعصّب او را به گناه مى‌كشاند، آتش دوزخ براى آنها كافى است و چه بد جايگاهى است.»

رفتار برخلاف گفتار:

«أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ»[2]

«آيا مردم را به نيكى دعوت مى‌كنيد، ولى خودتان را فراموش مى‌نماييد؛ با اين‌كه كتاب آسمانى را مى‌خوانيد، آيا هيچ فكر نمى‌كنيد؟!»

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ»[3]

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چرا سخنى مى‌گوييد كه عمل نمى‌كنيد، نزد خدا بسيار موجب خشم است كه سخنى بگوييد كه عمل نمى‌كنيد!»

بخل:

«وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»[4]

«و كسانى كه از بخل و حرص نفس خويش بازداشته شده‌اند، رستگارانند.»

«الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلًا»[5]

«شيطان به شما (به هنگام انفاق) وعده فقر مى‌دهد و او شما را وادار به معصيت و گناه مى‌كند،

[1] - بقره( 2) آيه 206- 204.

[2] - بقره( 2) آيه 44.

[3] - صف( 61) آيه 3- 2.

[4] - حشر( 59) آيه 9.

[5] - بقره( 2) آيه 268.