«و در آن روز بهشت را به پرهيزگاران نزديك مى‌كنند و فاصله‌اى از آنان ندارد، اين چيزى است كه شما وعده داده مى‌شويد و براى كسانى است كه به سوى خدا بازمى‌گردند و پيمان‌ها و احكام او را حفظ مى‌كنند، آن كس كه از خداى رحمان بترسد و با قلبى پرانابه محضر او آيد.»

پايدارى:

«قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‌ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ وَ اسْتَغْفِرُوهُ»[1]

«بگو: من تنها انسانى مثل شما هستم، (با اين تفاوت) كه پيوسته به من وحى مى‌شود كه معبود شما فقط يكى است. اكنون كه چنين است تمام توجّه خويش را به اين معبود يكتا كنيد و (از شرك و گناه) توبه و استغفار نماييد!»

«فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَكَ»[2]

«استقامت كن، همان‌گونه كه به تو دستور داده شده و هم‌چنين كسانى كه با تو به سوى خدا آمده‌اند.»

پاكدامنى، بزرگ‌منشى، چشم‌پوشى:

«قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكى‌ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما يَصْنَعُونَ وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‌ جُيُوبِهِنَّ وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلى‌ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ ما يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعاً أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ»[3]

«به مؤمنان بگو چشم‌هاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگيرند و عفاف خود را حفظ كنند، اين براى آنها پاكيزه‌تر است، خداوند از آن‌چه انجام مى‌دهيد، آگاه است، و به زنان باايمان بگو:

چشم‌هاى خود را (از نگاه هوس‌آميز) فروگيرند و دامان خود را حفظ كنند و آنها نبايد زينت خود را

[1] - فصّلت( 41) آيه 6.

[2] - هود( 11) آيه 112.

[3] - نور( 24) آيه 31- 30.