اين آمادگى به عنوان يك حفاظت واجب به خاطر اين‌كه مبادا دشمن ناگهانى هجوم كند: «وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً واحِدَةً.»[1].

ولى بايد توجّه داشت كه ما براى چه مى‌جنگيم؟

بديهى است كه ما «در راه خدا» مى‌جنگيم و براى رسيدن به اين هدف نهايى، نصوص قرآنى اهداف ميانه زيادى را براى ما ترسيم كرده‌اند كه عبارت است از:

الف- جلوگيرى از قوّت و قدرت كافران و درهم شكستن توان دشمنى و عداوتشان:

«وَ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَكُفَّ بَأْسَ الَّذِينَ كَفَرُوا.»[2].

ب- پيشگيرى از فساد و بى‌بندوبارى تا در روى زمين گسترش نيابد:

«وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ.»[3].

ج- نجات دادن مؤسّسات دينى از ويرانى:

«لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ.»[4].

د- و بالأخره مجازات تجاوزگران، و برطرف كردن اندوه و گرفتارى از مؤمنان: «قاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَ يُخْزِهِمْ وَ يَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَ يَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ وَ يُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ وَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلى‌ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ.»[5].

[1] - نساء( 4) آيه 102(- يك ب): اين دشمن همواره در كمين است كه از فرصت استفاده كند و دوست مى‌دارد كه شما از سلاح و متاع خود غافل شويد و يك‌باره به شما حمله‌ور شود.

[2] - نساء( 4) آيه 84(- يك ب): اميد است خداوند با تلاش‌ها و كوشش‌هاى تو حتّى اگر تنها بوده باشى، قدرت و نيروى دشمنان را درهم بشكند( زيرا قدرت او فوق قدرت‌ها و مجازاتش فوق مجازات‌هاست).

[3] - بقره( 2) آيه 251(- يك ب): و اگر خداوند بعضى از مردم را به وسيله بعضى ديگر دفع نكند، سراسر روى زمين فاسد مى‌شود.

[4] - حج( 22) آيه 40(- يك ب): ديرها و صومعه‌ها و معابد يهود و نصارا و مساجدى كه نام خدا در آن بسيار برده مى‌شود، ويران مى‌گردد.

[5] - توبه( 9) آيه 14- 15(- يك ب): با آنها پيكار كنيد كه خداوند آنها را به دست شما مجازات مى‌كند، خوار و رسوايشان مى‌سازد و شما را بر آنها پيروز مى‌گرداند، دل‌هاى گروهى از مؤمنان را شفا مى‌بخشد و خشم دل‌هاى آن‌ها را فرومى‌نشاند، خداوند توبه هركه را بخواهد، مى‌پذيرد و خدا دانا و حكيم است.