به طرف هر درى از درها بروى فرزندت را در كنار خودت مى‌بينى كه به دامنت چنگ مى‌زند و شفاعت تو را نزد پروردگارت مى‌نمايد و خداوند شفاعت او را قبول مى‌كند.»[1] در آينده نزديك احاديث زيادى نظير اين حديث ذكر مى‌گردد.

وجه سوم از موجبات رضا به قضاى الهى‌

اين كه تو به باقى ماندن فرزندت علاقه‌مندى و از مردن او ناراحت مى‌شوى براى اين است كه آن فرزند در دنيا يا در آخرت به تو فايده‌اى رساند و غالبا اين چنين نيست كه بقاى فرزند را براى خودش بخواهى زيرا اين يك امر طبيعى است كه انسان همه چيز را براى خودش مى‌خواهد. بر فرض اين كه فرزندت مى‌ماند و وفات نمى‌كرد منفعت او براى تو نامعلوم بود بلكه اكثر فرزندان اين زمان براى پدر و مادرشان هيچ گونه خيرى نمى‌رساند (اگر نگوييم شر مى‌رسانند) زيرا دوره آخر الزمان است و بى‌خبرى و غفلت بيشتر مردم را فرا گرفته است و افراد نيك و صالح بسيار در اقليتند.

بنا بر اين منفعت رساندن آن فرزند فوت شده براى تو بلكه براى خودش بر فرض اين كه نمى‌مرد نامعلوم بود ولى نفع بردن او و سالم ماندنش از خطر و نفع رساندن به تو معلوم و روشن است، پس‌

[1] - اين كه در حديث براى بهشت هشت در و براى جهنم هفت در معين نمود دانشمندان مطالب زيادى در اين زمينه گفته‌اند عده‌اى فرمودند اشاره به اين است كه هر چند درهاى ورود به بدبختى و عذاب فراوان است ولى درهاى وصول به سعادت و خوشبختى افزونتر است و رحمت خدا بر غضبش پيشى گرفته است

ُ« يا من سبقت رحمته غضبه»