* وَ جَمَعَ فَأَوْعى‌[1] روز قيامت وقتى فرزندان و بستگان و خويشان اهل عذاب را به آنها ارائه مى‌دهند گناهكار آرزو مى‌كند كه اى كاش مى‌توانست فرزندان و زن و برادر و خويشان و قبيله‌اش را كه هميشه حامى او بودند و هر كه در روى زمين است گروگان بگذارد و فداى خويش كند تا مگر اين كه از عذاب الهى نجات يابد.

هرگز نجات نيابد و آتش دوزخ بر او شعله‌ور است تا سر و صورت و اندامش پاك بسوزد. آن آتش به دنبال مردمى كه پشت به حق كرده‌اند و با حق دشمنى و عناد ورزيده‌اند حركت ميكند و آنها را به سوى خود مى‌كشاند و علت اين كه با حق مخالفت كردند اين است كه پولها را جمع كرده و در مخازن گردآورى نموده‌اند و از طريق مشروع به نفع مردم به جريان نينداخته‌اند.» رسول اكرم 6 به عثمان بن مظعون يكى از ياران خاص آن حضرت وقتى در مرگ فرزندش بى‌تابى مى‌كرد فرمود:

«يا بن مظعون انّ للجنّة ثمانيه ابواب و للنّار سبعة ابواب أ فلا يسرّك الّا تأتى بابا منها الّا وجدت ابنك الى جنبك آخذا بحجزتك ليستشفع لك الى ربّك حتّى يشفّعه اللَّه تعالى».

«اى پسر مظعون بهشت داراى هشت در و جهنم داراى هفت در مى‌باشد. آيا خوشحال و مسرور نمى‌كند تو را به اين كه‌

[1] - معارج: 11 تا 18