امام باقر 7 به ديدنش رفت و احوالش را پرسيد، جابر گفت: من در حالى هستم كه پيرى را بر جوانى و مرض را بر سلامت و مرگ را بر زندگى ترجيح مى‌دهم. امام باقر 7 فرمود اى جابر! من اين چنين نيستم كه چيزى را بر چيز ديگر ترجيح دهم، پس اگر خدا مرا پير كند پيرى را دوست دارم و اگر جوان قرار دهد جوانى را دوست دارم و اگر مرا مريض كند مرض را دوست دارم و اگر شفايم دهد شفا و سلامت را دوست مى‌دارم و اگر بميراند مردن را دوست مى‌دارم و اگر زنده نگه دارد زندگى را دوست مى‌دارم خلاصه آن چه را كه خداوند بخواهد تسليم او هستم.

وقتى جابر اين كلام را از امام شنيد (پى به اشتباه خود برد و فهميد كه ترجيح دادن در برابر خواسته خدا اعمال نظر كردن است) برخاست و صورت حضرت را بوسيد و گفت:

حقا كه رسول خدا 6 راست گفت كه فرمود: اى جابر! تو زنده مى‌مانى و پسرم را كه هم اسم من است مى‌بينى و او علم را مى‌شكافد همان گونه كه گاو زمين را مى‌شكافد و به همين جهت شكافنده علم اولين و آخرين ناميده شده است.»

بالاترين طاعت صبر و خرسندى از كار خدا است‌

18-

و روى الكلينى باسناده الى ابى عبد اللَّه 7 قال: «راس طاعة اللَّه الصّبر و الرّضى عن اللَّه فيما احبّ العبد او كره و لا يرضى عبد عن اللَّه فيما احبّ او كره الّا كان خيرا له فيما