در سفره‌هاى جمعى، رسول خدا زودتر از همه دست به غذا مى‌برد و ديرتر از همه دست از غذا مى‌كشيد تا ديگران بدون حجب و حيا و خجالت كشيدن غذا بخورند:

«اذا اكَلَ مَعَ قَومٍ طَعاماً كان اوَّلَ مَنْ يَضَعُ يَدَهَ و آخِرَ مَنْ يَرْفَعُها لِيأكُلَ القَومُ».[1]

و مى‌فرمود: هر كس از جلوى خودش غذا بخورد.

هرگاه نزد قومى مهمان بود و غذا مى‌خورد چنين دعا مى‌كرد:

«افْطَرَ عِندكُمُ الصّائمونَ وَ اكَلَ طعامَكُمُ الابرار».[2]

روزه داران نزد شما افطار كنند و نيكان از غذايتان بخورند.

هر گاه با جمعى به يك مهمانى كه دعوت شده بودند مى‌رفتند اگر كسى كه دعوت نبود با او و يارانش همراه مى‌شد، نزديك خانه طرف كه مى‌رسيدند، مى‌فرمود: تو را كه دعوت نكرده‌اند همين جا باش تا براى تو هم از ميزبان اجازه بگيريم.[3]

هر گاه مهمان به منزل وى مى‌آمد با مهمان غذا مى‌خورد و از سفره دست نمى‌كشيد تا آنكه مهمان دست از طعام بكشد.[4]

[1] - محاسن، برقى، ص 448.

[2] - مكارم الاخلاق، ص 27.

[3] - همان، ص 22.

[4] - سنن النبى، ص 67.