آن بود كه هر كس آن حضرت را به طعام دعوت مى‌كرد اجابت مى‌نمود و فرقى ميان برده و آزاد و فقير و غنى نمى‌گذاشت. حتى اگر به‌تكّه‌اى گوشت هم دعوتش مى‌كردند ردّ نمى‌كرد. هديه اين و آن را مى‌پذيرفت، اگر چه يك جرعه شير باشد مى‌گرفت و آن را مى‌نوشيد ولى صدقه نمى‌خورد.[1]

4- بر سفره‌هاى جمعى‌

مهمان دوستى و علاقه به حضور ديگران بر سر سفره از خصلت‌هاى جوانمردان و سخاوتمندان است.

پيامبر اكرم 6 از غذاهاى حلال همراه خانواده و خدمتكار و همزمان با آنان مى‌خورد. اگر مسلمانى هم به ميهمانى دعوت شده بود همراه آنان نشسته بر زمين و بر روى هر چه كه ديگران طعام مى‌خوردند، غذا مى‌خورد و از هر چه كه خانواده مى‌خوردند با آنان مى‌خورد مگر آن‌كه مهمان داشته باشد كه ترجيح مى‌داد با مهمانش غذا بخورد.

محبوبترين غذا و سفره در نظر پيامبر غذايى بود كه شركت كنندگان بيشترى بر سر طعام باشند.[2] آن حضرت غذا خوردن به تنهايى را دوست نداشت و تنها غذا نمى‌خورد:

«وَكانَ لايأكُلُ وَحدَهُ».[3]

[1] - بحار الانوار، ج 16، ص 227.

[2] - سنن النبى، ص 166.

[3] - همان، ص 177.