7- كنترل زبان در حال خشم‌

حضرت رسول 6 ديرتر از همه خشمگين و عصبانى مى‌شد و زودتر از همه هم عفو مى‌كرد و در مى‌گذشت. و در حال خشم و رضا يكسان سخن مى‌گفت. يعنى نه رضا و خرسندى، او را به گزافه گويى و تملّق مى‌كشاند و نه عصبانيت او را از مرز حق بيرون مى‌برد. اين ميزان تقوا و اراده قوى است كه انسان در حال غضب، حق و باطل را به هم نياميزد. پيامبر اكرم 6 در حال رضا و غضب، چيزى جز حق نمى‌گفت:

«وَ كانَ فِى الرِّضا وَالغَضَبِ لايَقُولُ الّا حَقّاً».[1]

اين‌ها گوشه هايى از «اخلاق كريمه» پيامبر خاتم است كه از سوى خداوند به «خلق عظيم» ستوده شده است و بجاست كه پيروان او در رفتار و گفتار از مولا و مقتدايشان پيروى كنند و سخن گفتنشان براساس، حق رضاى الهى، مردم دارى، روشنگرى، صبورى، و تحمل، كوتاه و جذاب باشد و «ادب در گفتار» شاخصه ادب اجتماعى امّت محمد 6 محسوب گردد.

[1] - سنن النبى، ص 76.