به مخاطب، نكند.[1]

ابوذر غفارى نقل مى‌كند:

رسول خدا 6 ميان اصحاب مى‌نشست، و گاهى كه فردى غريب و ناشناس مى‌آمد و آن حضرت را نمى‌شناخت، از جمع مى‌پرسيد كه پيامبر كدام يك از شماست؟ اين بود كه از رسول خدا 6 درخواست كرديم اجازه فرمايد جايگاهى برايش بسازيم كه آنجا بنشيند تا افراد غريب، او را بشناسند.

با موافقت پيامبر، دكّه و سكو مانندى از گِل برايش بنا كرديم، آن حضرت روى آن مى‌نشست و ما هم در دو طرف پيامبر مى‌نشستيم.[2]

انس بن مالك نقل مى‌كند:

هرگاه نزد پيامبر مى‌آمديم، حلقه‌وار مى‌نشستيم.[3]

و اين گونه حلقه‌وار و دور هم نشستن، نشانه بى تكلّفى در جلسات، و پرهيز از تشريفات و در قيد و بند «جاى خاص» نبودن است.

3- جلوس مؤدّبانه‌

نحوه نشستن در حضور ديگران، فرهنگ و تربيت انسان را نشان مى‌دهد. پيامبر اعظم 6 بيش از همه ادب‌

[1] - مكارم الاخلاق، ص 14.

[2] - همان، ص 16.

[3] - بحارالانوار، ج 16، ص 236.