نيز از «قريش» هستند.

ولى على ظاهر اين جريان ساختگى است، و بنى اميّه با جعل آن خواسته‌اند نسب خود را به نسب رسول خدا 6 رسانده و خود را از قريش بشمارند.

در سفينة البحار (امى) از كامل بهائى نقل كرده كه «اميّه» پسر عبد شمس نبود، بلكه غلامى بود از اهل روم، و چون زيرك و دانا بود، عبد شمس او را آزاد كرد و پسر خوانده خويش قرار داد و از اين رو او را اميّه پسر عبد شمس گفتند، پس بنى اميّه از قريش نيستند و به قريش چسبانده شده‌اند و مراد امير المؤمنين 7 از كلمه «و لا الصريح كاللصيق» همان است و معاويه نتوانست انكار كند و يا اشاره به خود معاويه است كه سبط ابن جوزى در تذكره صفحه 184 نقل كرده معاويه از چهار نفر است از عمّارة بن وليد، مسافر بن ابى عمر، عباس بن عبد المطلب و ابو سفيان كه سه نفر اولى رفيق ابو سفيان بود و همه با «هند» زن ابو سفيان رابطه داشتند

لطأ

چسبيدن:

«لطأ بالارض: التصق بها»

آن فقط يك بار در كلام حضرت آمده است: «و القبور اللاطئة الملحدة» خ 226 348 قبرهاى به زمين چسبيده و لحد دار كه در «لحد» گذشت

لطط

ملطاة: اطراف بيابان و ساحل دريا، آن فقط يكبار در «نهج» آمده است ظاهرا در مقدّمه صفين به ياران خويش فرمود: «فقد بعثت مقدّمتى و امرتهم بلزوم هداالملطاة حتى يأتيهم امرى» خ 48 87 مرحوم رضى فرموده: منظور از ملطاة در اينجا سمت و طريق است كه كنار فرات باشد، يعنى مقدّمه قشون را فرستادم و دستور دادم كه در كنار فرات باشند تا فرمان من به آنها برسد

لطف

به ضمّ اول به معنى رفق و مدارا و نزديكى است:

«لطف لطفا: رفق ودنا»

و به فتح اول به معنى نازكى و صافى است:

«لطف لطفا و لطافة: صغر و دقّ»

در لغت آمده: «لطف الله بنا» يعنى خدا با ما مدارا كرد «لطيف» از اسماء حسنى به معنى مداراگر است، موارد زيادى از آن در «نهج» آمده است، آنحضرت به مالك اشتر مى‌نويسد: «و لا تحقرنّ لطفا تعاهدتهم به و ان قلّ... و لا تدع تفقّد لطيف امورهم‌