مخلوط كرد تا چسبنده و سخت گرديد

لزم

لزم و لزوم و لزام به معنى ثبوت و دوام است:

«لزم الشى‌ء: ثبت و دام»

الزام به معنى اثبات و ادامه و ايجاب مى‌باشد، موارد زيادى از آن در «نهج» آمده است: «اقلّ ما يكزمكم لله ان لا تستعينوا بنعمه على معاصيه» حكمت 330، كمترين چيزيكه نسبت به خدا بر شما لازم است اينكه از نعمتهاى خدا در معاصى كمك نگيريد

لسب

(مثل عقل) گزيدن:

«لسبته الحيّة: لدغته»

از اين ماده فقط يك مورد در كلام حضرت آمده است در حكمت 61 فرموده «المرئة عقرب حلوة اللسبة» زن، كژدمى است كه گزيدنش شيرين است.

ظاهرا منظور امام صلوات الله عليه، از تشبيه به عقرب، اذيت زنان است نسبت به مردان، لكن اذيّتش آميخته با لذّت است مانند زنبور عسل كه نيش دارد و عسل، ناگفته نماند در نسخه ابن ميثم و محمد عبده «لبسته» نقل شده ولى در لغت پيدا نكردم كه «لبس» بتقديم باء به معنى گزيدن باشد، على هذا احتمال هست در هر دو كتاب اشتباها نقل شده است

لسن

لسان: زبان و لغت. و آن به طور مفصّل در نهج آمده است: «اللسان سبع ان خلّى عنه عقر» حكمت 60، زبان درنده‌اى است اگر رها شود مى‌كشد، از رسول الله 6 نقل كرده كه فرموده است: «لا يستقيم ايمان عبد حتى يستقيم قلبه و لا يستقيم قلبه حتّى يستقيم لسانه» خ 176 253

لصص

لصّ (مثل عنق) دزد، جمع آن لصوص است و فقط يكبار در كلام حضرت آمده است در رابطه با خوارج كه گفته شد: همه كشته شدند فرمود: «كلّا و الله انّهم نطف فى اصلاب الرجال و قرارات النساء كلّما نجم منهم قرن قطع حتى يكون آخرهم لصوصا سلّابين» خ 60 94 يعنى نه به خدا تمام نشده‌اند، بلكه آنها نطفه‌هايند در پشتهاى مردان و زهدانهاى زنان هر موقع شاخى از آنها سر برآورد بريده شود (هر موقع مهترى از آنها ظهور كند از پايش در اندازند) تا در آخر كار، دزدها و غارتگرها مى‌شوند.