پس آنها يا از مردم گريزان، يا ترسان مقهور و يا ساكت و زبان بسته‌اند.

در خلقت زمين فرموده: «و كعمته على كظّة جريته» خ 91 132 زمين درياى وسط خويش را با وجود جريان آن زبان بسته كرد

كفأ

(مثل عقل) وارونه كردن. منصرف كردن. بر رو انداختن. مواردى از آن در «نهج» آمده است، در شكايت از قريش فرموده: «اللّهم انّى استعديك على قريش و من اعانهم فانّهم قطعوا رحمى و اكفوؤا انائى و اجمعوا على منازعتى» خ 217 336 خدايا من از قريش بر تو شكايت ميكنم كه آنها «رحم» مرا قطع كردند، و ظرفم را وارونه نمودند و بر مخالفت من اتفاق كردند «اكفاء اناء» كنايه است از تضييع حقوقش از طرف قريش.

درباره زمان بعد از خودش فرموده: «سيأتى عليكم زمان يكفاء فيه الاسلام كما يكفاء الاناء بما فيه» خ 103 151، به زودى بر شما زمانى مى‌آيد كه اسلام در آن وارونه مى‌شود مانند وارونه شدن ظرف با آنچه در آن است

كفؤ

مثل و برابر. «تكافؤ» نيز به همان معنى است، درباره خداوند فرموده: صفات محدثات بر او صدق نمى‌كند و گرنه صانع و مصنوع مساوى و آفريده و آفريننده برابر مى‌شود: «فيستوى الصانع و المصنوع و يتكافأ المبتدع و البديع» خ 186 274 و نيز فرموده: «و لا كف‌ء له فيكافئه و لا نظير له فيساويه» خ 186 275، براى او مثلى نيست تا برابر باشد و همانندى نيست تا مساوى باشد و نيز فرمايد: «و الحمد لله غير مفقود الانعام و لا مكافاء الافضال» خ 48 87 حمد خدايرا كه نعمت دادنش مفقود نيست و تفضلش برابر شده نمى‌باشد

كفر

پوشاندن.

راغب گويد: كفر در لغت به معنى پوشاندن است

شب را كافر گويند كه اشخاص را مى‌پوشاند. زارع را كافر گويند كه تخم را در زمين مى‌پوشاند، كفر نعمت پوشاندن آن است با ترك شكر، بزرگترين كفر انكار خدا يا دين يا نبوت است «كفران» بيشتر در انكار نعمت و كفر در انكار دين به كار مى‌رود، مواردى از آن در «نهج» آمده است.

به خوارج كه گفتند: بايد اقرار به كفر كنى و سپس توبه نمائى (نعوذ بالله) فرمود: