ثبحه فان الشيطان كامن فى كسره» خ 66 97، حمله كنيد به اين اهل شام و به آن خيمه طنابدار، از وسط آن بزنيد كه شيطان در پائين آن موضع گرفته است، منظور از «شيطان» معاويه است و مراد از «الرواق» چادر معاويه مى‌باشد

«دامية المعزى الكسيره» نامه 41 413 يعنى بز پا شكسته و مجروح كه در «دم» گذشت

كسرى

لقب شاهان ايران و آن دو بار در «نهج» آمده است يكى در نامه 3 365 كه در «قصر» گذشت، ديگرى آنجا كه فرموده: «كانت الاكاسرة و القياصرة اربابا لهم» خ 192 297 كه باز در «قصر» گذشت

كسف

گرفتگى مثل گرفتگى نور و پنهان شدن آن، «كسوف شمس» خورشيد گرفتن از آن است، اين لفظ فقط يك بار در كلام حضرت آمده است در رابطه با ايّام جاهليّت فرموده: «و الدنيا كاسفة النور، ظاهرة الغرور» خ 119 122

كسل

(مثل شرف) سستى كردن در آنچه نبايد در آن سستى كرد، لذا مذموم است

راغب گويد: «الكسل: التثاقل عمّا لا ينبغى التثاقل عنه»

آن فقط يك بار در «نهج» آمده است، در بيان اشخاص مغضوب عليهم فرموده: «ان دعى الى حرث الدنيا عمل و ان دعى الى حرث الاخره كسل» خ 103 149، اگر به متاع دنيا دعوت شود كار مى‌كند، و اگر به عمل آخرت خوانده شود سست مى‌گردد

كساء

به كسر اوّل و كسوة به معنى لباس است و «كسا» به فتح اول و اكساء به معنى پوشاندن مى‌باشد، دو مورد از آن در «نهج» يافته است، چنانكه فرمايد: «من كساه الحياء ثوبه لم ير الناس عيبه» حكمت 223، هر عفت و حيا لباسش را بر او پوشانيده است مردم عيب او را نديده‌اند، به عاملان خراج نوشت: «و لا تبيعنّ فى الخراج كسوة شتاء و لا صيف» نامه 51 425 درباره ماليات لباس زمستانى و تابستانى كسى را به فروش نگذاريد

كشح

(مثل عقل) پهلو. ما بين خاصره تا آخر دنده‌ها از طرف پشت:

«الكشح: ما بين الخاصرة الى الضلع الخلف»

و آن دو بار در «نهج» آمده است درباره منصرف شدن از خلافت فرموده: چون ديدم كمكى نداريم و با دست خالى كارى‌