آمده است درباره دنيا فرموده: «حتى اذا انس ناخرها اطمأنّ ناكرها قمصت بارجلها و قنصت باحبلها... و اعلقت المرء اوهاق المنّية» خ 93 108 «قنصت باحبلها» يعنى شكار كرد با حبل‌ها و دامهاى خود. معنى آن در «قمص» گذشت.

درباره حيله‌هاى شيطان فرموده است: «و اجلب بخيله عليكم و قصد برجله سبيلكم يقتنصونكم بكلّ مكان» خ 192 288 يعنى سواران خويش را بر شما حمله‌ور كرده و با پياده‌هاى خود شما را قصد نموده، در هر مكان شكارتان مى‌كنند

قنط

قنوط: مأيوس شدن از خير، مواردى از آن در «نهج» آمده است در حكمت 87 فرموده: «عجبت لمن يقنط و معه الاستغفار» تعجب دارم از كسى كه با وجود استغفار از رحمت خدا مأيوس مى‌شود، و نيز فرموده: «الفقيه كلّ الفقيه من لم يقنّط الناس من رحمة الله... و لم يؤمنهم من مكر الله» حكمت 90 فقيه تمام فقيه آن است كه مردم را از رحمت خدا مأيوس نكند و از مكر و عذاب او ايمن نگرداند

قنع

قناعة و قنعان به معنى خوشنودى است به آنچه در دست هست

«القناعة: الرضا بالقسم»

مواردى از آن در «نهج» آمده است در حكمت 44 فرموده «طوبى لمن ذكر المعاد و عمل للحساب و قنع بالكفاف و رضى عن الله» و نيز فرموده: «القناعة مال لا ينفد» حكمت 57 و 475 «قانعا و معّترا» نامه 53 يعنى قانع وسائل

قناع

پرده، حجاب، آنچه زن سر خود را با آن مى‌پوشاند (روسرى- چارقد) دو مورد از آن در «نهج» آمده است، درباره طلحه و زبير فرموده است: «كلّ واحد منهما حامل ضبّ لصاحبه و عمّا قليل يكشف قناعه به و الله لئن اصابوا الذى يريدون لينزعنّ هذا نفس هذا» خ 148 206 هر يك حامل عداوت آنديگرى است، به زودى پرده آن عداوت برداشته مى‌شود، به خدا قسم اگر به مراد خود مى‌رسيدند، اين روح او را از بدن خارج مى‌كرد. (يكى آن ديگرى را مى‌كشت) و درباره خفاش فرموده: «فاذا القت الشمس قناعها... اطبقت الاجفان على ماقيها» خ 155 217 چون آفتاب پرده خود را انداخت (و دنيا روشن شد) او پلكها برهم مى‌گذارد.