هنأ

گوارا بودن «هنى‌ء» گوارا، مهناء (مثل مقعد): آنچه بدون مشقت به دست آيد، پنج مورد از آن در «نهج» آمده است، درباره آنچه انسان از حلال و حرام جمع كرده و به اولادش گذاشته است فرمايد: «تبقى لمن ورائه ينعمون فيها و يتمتّعون بها فيكون المهناء لغيره و العب على ظهره» خ 109 160 آن اموال براى ورثه‌اش مى‌ماند از آن نعمت مى‌برند و لذّت مى‌بينند، پس بدون مشقت و گوارا مى‌شود براى ديگرى و ثقل و ورزش بر پشت او.

هن

(مثل عن) كنايه از اسم جنس است به معنى شى‌ء گويند:

«هذا هنك: اى شيئك»

جمع آن «هنات» آيد، آن سه بار در «نهج» آمده است، درباره شوراى شش نفرى كه عمر بن الخطاب تشكيل داد فرمايد: «فصغا رجل منهم لضغنه و مال الآخر لصهره مع هن و هن الى ان قام ثالث القوم» خ 3 49، مردى از آنها (سعد بن ابى وقّاص» بعلت كينه‌اش از من منحرف شد و ديگرى (عبد الرحمن بن عوف كه شوهر ناخواهرى عثمان بود) به علت دامادى از من برگشت، با فلان شى‌ء و با فلان شى‌ء، اشاره به بعضى چيزهاست كه گفتن آنها مناسب نبود.

و نيز فرموده: «و امّا الظلم الذى يغفر فظلم العبد نفسه عند بعض الهنات» خ 176 255 يعنى در بعضى از چيزهاى جزئى و كم. گويا منظور گناهان صغيره است.

هود

هوادة: صلح و تمايل:

«الهوادة اللين و الرفق»

به يكى از عمو زادگانش كه بيت المال را دزديده بود مى‌نويسد: «و الله لو انّ الحسن و الحسين فعلا مثل الذى فعلت ما كانت لهما هوادة عندى» نامه 41 414، بخدا اگر پسرانم حسن و حسين اين كار را مى‌كردند كه تو كرده‌اى از من ارفاقى نمى‌ديدند.

يهوديّه

قوم يهود و بنى اسرائيل معروف است و آن فقط يك بار در «نهج» آمده است، چون مروان بن حكم در بصره اسير شد، حضرت با شفاعت حسنين 8 او را آزاد كرد گفتند: يا امير المؤمنين آيا بيعت نكند امام فرمود: «ا و لم يبايعنى بعد قتل عثمان لا حاجة لى فى بيعة انّها كفّ يهوديّة لو بايعنى بكفّه لغدر بسبّته...» خ 73 102 كه معنى آن در «مرو- مروان» گذشت «كفّ يهوديّة» يعنى دست غدر و حيله است.