در جريان اهل بصره و طلحه و زبير فرمود: «و الله لا اكون كمستمع اللدم يسمع الناعى و يحضر الباكى ثم لا يعتبر» خ 148 206.

به خدا قسم مانند شنونده بر سينه و صورت زدن نخواهم بود، كه كلام مخبر مرگ را مى‌شنود و در نزد گريه كننده حاضر است ولى عبرت نمى‌گيرد يعنى در مقابل فتنه اينها بى‌تفاوت نخواهم بود.

نغب

(مثل عقل) بلعيدن. نغبه به فتح اول و ضم آن جرعه‌ايكه بلعيده مى‌شود، جمع آن نغب (مثل صرد) است و آن فقط يك بار در «نهج» ديده مى‌شود، در مذمت يارانش فرمود: «و شحنتم صدرى غيظا و جرّعتمونى نغب التهمام انفاسا» خ 27 70، سينه‌ام را از غضب پر كرديد و جرعه‌هاى غصّه را جرعه جرعه به من نوشانيديد.

نغص

(مثل شرف) نامرادى:

«نغص الرجل نغصا: لم يتمّ مراده»

و آن سه بار در «نهج» آمده است، در مقام موعظه فرموده: «الا فاذكروا هادم اللذّات و منغّص الشهوات و قاطع الامنيّات» خ 99 145، تنغيص در اينجا به معنى قطع كننده و مكدّر كننده است، يعنى ياد آوريد مرگى را كه از بين برنده لذّات و قطع كننده شهوات و شكننده آرزوهاست. و درباره دنيا فرموده: «العاجلة المنغّصة» خ 129 يعنى عجله كننده و قطع كننده عيش است و نيز «و محلّة تنغيص» خ 196

نفث

دميدن. تفل آن است كه با دميدن مقدارى آب از دهان بيرون انداخته شود ولى نفث دميدن به دون آن است، آن هفت بار در «نهج» آمده است، آنگاه كه همّام از شنيدن موعظه آن حضرت مرد، امام فرمود به خدا قسم از اين پيشامد براى او مى‌ترسيدم، مردى گفت: يا امير المؤمنين چطور است كه شما اينها را مى‌دانيد و زنده مانده‌ايد حضرت فرمود: «ويحك انّ لكلّ اجل وقتا لا يعدوه... فمهلا لا تعد لمثلها فانّما نفث الشيطان على لسانك» خ 193 307 عزيزم براى هر اجل وقتى است كه انسان از آن تجاوز نتواند كرد، بعدا چنين كلامى نگو كه شيطان در زبان تو دميد.