مى‌كنند فرموده: «ثمّ ليشحذنّ فيها قوم شخد القين النصل تجلى بالتنزيل ابصارهم» خ 150 208، آنگاه در آن فتنه‌ها قومى براى مبارزه خود را تيز مى‌كنند مانند تيز كردن آهنگر تيغ را، با قرآن بصيرت آنها جلا يافته مى‌شود. «نصال» تيريكه پيكان و نوك ندارد و نيز تيريكه پيكان دارد، به دو معنى متضاد آيد، آن در كلام امام صلوات الله عليه كه در مذمّت يارانش فرموده: «و من رمى بكم فقد رمى بافوق ناصل» خ 29 73 و خ 69 99، به معنى تيرى است كه پيكان و نوك ندارد «افوق» تيرى را گويند كه فوق و موضع پيكانش شكسته است يعنى هر كس با شما تيراندازى كند، تير اندازى كرده با تير پيكان شكسته و بى‌نوك، مشروح آن در «فوز» گذشت. به معاوية بن ابى سفيان مى‌نويسد: «و سيوف هاشمية قد عرفت مواقع نصالها فى اخيك و خالك وجدك» نامه 28 389، نصال «مثل رجال» جمع نصل به معنى تيغ است يعنى شمشيرهاى هاشمى كه محلّ وقوع تيغ آنها را در برادرت حنظله و دائى‌ات وليد بن عتبه و جدّ مادريت عتبة بن ربيعه دانسته‌اى.

ناصيه

موى پيشانى، آن در اصل به معنى اتصال است كه موى پيشانى متصل به سر است،

در المنجد گويد: ناصيه جلو سر يا موى پيشانى است كه دراز شده است

آن مجموعا پنج بار در «نهج» آمده است، چنانكه فرموده: «بيدك ناصية كلّ دابة و اليك مصير كل نسمة» خ 109 158 مراد از آن تسلط است موى پيشانى هر كس به دست توست يعنى به همه مسلّط و غالب هستى. به محمد بن ابى بكر مى‌نويسد: «الموت معقود بنواصيكم و الدنيا تطوى من خلفكم» نامه 27 384 مرگ به موهاى پيشانى شما گره خورده و دنيا از پس شما پيچيده مى‌شود، يعنى مرگ از شما دست بردار نيست.

نضب

(مثل عقل) جارى شدن:

«نضب الماء نضبا: سال و جرى»

نضوب: فرو رفتن آب در زمين. سه مورد از آن در «نهج» آمده است. درباره تقوى فرموده: «فمن اخذ بالتقوى عزبت عنه الشدائد... و تفجرّت عليه النعم بعد نضوبها» خ 198 313، هر كس تقوى پيشه كند، سختيها از او دور مى‌شود و چشمه‌هاى نعمت‌