اجتماعشان متفرّق شدند و از امامشان پراكنده گشتند، گروهى از آنها با وصّى من خواهند بود، او به هر طرف ميل كند با او ميل خواهند كرد.

درباره خلافت خود فرموده: «فصغى رجل منهم لضغنه و مال الاخر لصهره مع هن وهن» خ 4913 يعنى در شوراى شش نفرى، مردى (سعد وقاص) به علت كينه‌اى كه با من داشت از من كنار كشيد، و ديگرى (عبد الرحمن بن عوف) به علت دامادى (كه شوهر خواهر عثمان بود) از من ميل كرد و منحرف شد با فلان و فلان كه لازم نيست گفته شود.

در مقام ملامت ياران فرموده: «و ما انتم بركن يمال بكم و لا زوافر عزّ يفتقر اليكم» خ 34 78 شما ستون قابل اعتمادى نيستند كه با شما به طرف دشمن رفته شود، و بناهاى عزتى نيستيد كه مورد احتياج واقع شويد

استمالت: به معنى ميل و طلب عطاست: «و لا يستميله اغراء» نامه 53 435 قاضيى كه تشويق ديگران او را منحرف نكند.

در اشاره به آمدن حجّاج بن يوسف فرموده: «اما و اللّه ليسلطّن عليكم غلام ثقيف الذيّال الميّال...» خ 116 174 «ميال» بسيار ستمگر كه در «ذيل» گذشت

مين

دروغ:

«مان مينا كذب»

دو مورد از آن در «نهج» آمده است، درباره دنيا فرموده: «الا و هى... الجامحة الحرون و المائنة الخؤن» خ 191 280، بدانيد دنيا سركش است نافرمان، دروغگوست و خيانتكار، به معاويه مى‌نويسد: «سللت مدارج اسلافك بادّعائك الاباطيل و اقتحامك غرور المين و الاكاذيب» نامه 65 456 داخل راههاى گذشتگانت شده‌اى با ادعاى اباطيل و وارد شدن در فريب دروغ و اكاذيب

25 ذو القعدة الحرام 1415 و 5 2 1374 و الحمد للّه و هو خير ختام و صل اللّه على محمد و آله الطاهرين