حكومتشان و از ستمگريها و بدكاريهاى آنها سخن گفته است، اين كلمه مجموعا ده بار در «نهج» به كار رفته كه سه بار آن فقط به لفظ «اميّه» است.

«ألا و انّ اخوف الفتن عندى عليكم فتنة بنى اميّة فانّها فتنه عمياء مظلمة عمّت خطّتها و خصّت بليّتها و اصاب البلاء من ابصر فيها و اخطأ البلاء من عمى عنها و ايم الله لتجدّن بنى اميّة لكم ارباب سوء بعدى كالنّاب الضروس تعذم بفيها و تخبط بيدها و تزبن برجلها و تمنع درّها...» خ 93، 137 بدانيد مخوفترين فتنه‌ها در نظر من بر شما فتنه بنى اميّه است، فتنه‌اى كور و تاريك و گرفتاريش عمومى است (چون حكومت خواهند كرد) بالاخص براى اولاد و شيعيان من و بر اهل تقوى و صحابه پاك، هر كس در آن اهل بصيرت باشد گرفتار خواهد شد (چون اگر مخالفت كند، اذيت خواهند كرد و اگر ساكت باشد پيش خدا مسئول خواهد بود) و هر كس در آن كور و بيخبر باشد بلا از او بدور است (زيرا كه منقاد خواهد بود) به خدا قسم بعد از من بنى اميّه را پيشوايان بدى خواهيد يافت، مانند ناقه پير بد خلق كه با دهانش گاز ميگيرد و با دستش مى‌زند و با پايش دور مى‌اندازد و از دوشيدن شيرش مانع مى‌شود، بعد از شهادت آنحضرت و خانه‌نشين شدن امام مجتبى 7 همه اينها به وقوع پيوست و مردم دانستند كه در علم امام 7 حال و گذشته و آينده يكسان است.

و در رابطه با نحوه تسلطشان فرموده: دنيا طورى به كام آنها خواهد بود كه مردم گمان بردند دنيا در بست مخصوص آنهاست.

«حتى يظنّ الظانّ انّ الدنيا معقولة على بنى اميّه تمنحهم درّها و توردهم صفوها و لا يرفع عن هذه الامّة سوطها و لا سيفها و كذب الظانّ لذلك بل هى مجّة من لذيذ العيش يتّطّعمونها برهة ثم يلفظونها جملة» خ 78، 120 يعنى چنان مسلطّ شوند تا گمان كننده گمان كند، كه دنيا بر بنى اميّه پيوند شده است، شيرش را به آنها مى‌دهد، و به آب زلالش آنها را وارد مى‌كند، تازيانه و