انظر الى فاسقهم و قد صحب المنكر فالفه و بسى‌ء به و وافقه» 144، 201، گويا به فاسقشان مى‌نگرم كه با كارهاى منكر انس گرفته و موافقت كرده است، بقيّه كلام در «فسق» خواهد آمد.

بسر

بسر بن ارطاة. جلّاد معروف بنى اميّه، لعنه الله از دشمنان سر سخت امام 7 و از فرماندهان معاويه است، نام نحسش فقط يكبار در «نهج» آمده است. معاويه وى را با لشكريانى به «يمن» فرستاد و گفت: هر كس را كه در طاعت على 7 يافتى بكش آن جنايتكار بى‌رحم جمع كثيرى را كشت، از جمله دو پسر خردسال عبيد الله بن عباس را كه از جانب امام 7 حاكم يمن بود آنگاه كه عبيد الله با سعيد بن نمران از «يمن» گريخت و به كوفه آمد و جريان را به حضرت گزارش كرد، امام صلوات الله عليه پس از اطلاع از جريان، بر مردم خطبه خواند و چنين فرمود: «... أنبئت بسرا قد أطّلع اليمن و انّى و الله لاظنّ انّ هولاء القوم سيدالون منكم باجتماعهم على باطلهم و تفّرقكم عن حقكّم و بمعصيتكم امامكم فى الحقّ و طاعتهم امامهم فى الباطل» خ 25، 67. يعنى به من خبر دادند كه بسر بن ارطاة به «يمن» تاخته و شبيخون زده است به خدا قسم من گمان آن دارم كه پيروان معاويه به زودى بر شما غلبه كرده و دولت به نفع آنها خواهد بود زيرا كه آنها بر باطلشان اجتماع دارند، و شما در حقّ خود متفرّق هستيد و به علت آنكه شما در طريق حق بامامتان نافرمانى كرده و آنها در باطل از امامشان اطاعت مى‌كنند. ناگفته نماند: جنايات بسر بن ارطاة و عداوت او نسبت به على 7 خارج از حدّ است تا جائيكه امام 7 در حق او به درگاه خدا عرضه داشت «اللهم انّ بسرا باع دينه بالدنيا و انتهك محارمك و كانت طاعة مخلوق فاجر آثر عنده ممّا عندك، اللّهم فلا تمته حتى تسلبه عقله و لا توجب له رحمتك و لا ساعة من نهار اللهم العن بسرا و عمروا و معاوية و ليحلّ عليهم غضبك...» در نتيجه بسر بعد از مدّت كمى ديوانه شد، فرياد مى‌كشيد: شمشير بدهيد تا