مى‌شكستند، خداوند سطح آن اقيانوس خشمگين را خشكانيد و بر روى آن اقيانوس زمين را ثابت و ارام گردانيد و آن زمين را بشكافت و از آن چيزى بيرون آورد كه متكاثف و فشرده و يكپارچه بود و آنرا بشكافت و هفت آسمان گردانيد و هر يك از آسمانها در جاى خود قرار گرفتند.

و در آخر بطور صريح فرمود: «فجعلها لخلقه...» يعنى زمين را براى مخلوق خود آماده ساخت و آنرا بر روى درياى ژرفى، راكد بگسترد.

على هذا منظور از «بحر» در اين كلام همان درياى مذاب وسط زمين و نيز خود زمين است كه عبارات نشان مى‌دهد قبلا مذاب بوده است و مراد از «ماء» (آب) در اينگونه موارد قهرا آب مذاب است.

قرآن مجيد در سوره فصلت: 9- 12 مى‌گويد: خدا زمين را در دو روز (دو دوران) آفريد... سپس آسمانهاى هفتگانه را از دودى (بخار غليظ) كه از زمين برخاسته بود به وجود آورد ظاهر آيات نشان مى‌دهد كه آن گازهاى غليظ را خداوند رقيق كرد: و به صورت هفت آسمان (طبقات جوّ) در آورده است. على هذا كلام امام 7 متخذّ از قرآن مى‌باشد اينك آيات: (قُلْ أَ إِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَ تَجْعَلُونَ لَهُ أَنْداداً ذلِكَ رَبُّ الْعالَمِينَ وَ جَعَلَ فِيها رَواسِيَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَكَ فِيها وَ قَدَّرَ فِيها أَقْواتَها فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَواءً لِلسَّائِلِينَ ثُمَّ اسْتَوى‌ إِلَى السَّماءِ وَ هِيَ دُخانٌ فَقالَ لَها وَ لِلْأَرْضِ ائْتِيا طَوْعاً أَوْ كَرْهاً قالَتا أَتَيْنا طائِعِينَ. فَقَضاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَ أَوْحى‌ فِي كُلِّ سَماءٍ أَمْرَها...) و در جاى ديگرى آشكارا فرموده: (أَ وَ لَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ كانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما...) انبياء: 30 آسمانها و زمين يكى بودند ما آنها را باز و گسترده كرده و بدين صورت در آورديم.

و در وصف خداوند سبحان و در رابطه با علم و احاطه‌اش فرموده: «يعلم عجيج الوحوش فى الفلوات و معاصى العباد فى الخلوات و اختلاف النينان فى البحار الغامرات و تلاطم الماء بالرياح العاصفات» خ 198، 312