فصل پنجم‌[1]

(6) كسى را با يكى از ملوك‌[2] جنّ مؤانست افتاد، او را گفت ترا كى بينم؟ گفت اگر خواهى كه ترا فرصت التقاء ما باشد[3] قدرى از كندر بر آتش نه، و در خانه هر چه آهن پاره است و از اجساد سبعه هر چه صرير و صدا دارد بينداز، «وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ». و بسكونت [و رفق هر چه بانگ دارد دور كن‌][4]، «فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَ قُلْ سَلامٌ». پس بدريچه‌[5] بيرون نگر بعد از آنكه در دائره نشسته باشى، چون كندر[6] سوخته مرا ببينى، «لغيرهم المثل‌[7] السوء».

جنيد را رحمه اللّه‌[8] پرسيدند كه تصوف چيست؟ گفت «هم اهل بيت لا يدخل فيه غيرهم». خواجه ابو سعيد خرّاز رحمه اللّه‌[9] گويد:

در جواب اين بيت يكى مى‌گويد[12]:

[1] پنجم:-T

[2] يكى از ملوك: ملوك ازT

[3] ما باشد: باشدT

[4] و رفق ... دور كن:

هر چه بانگ دارد دور كن به رفق‌T

[5] بدريچه: بدرى‌T

[6] چون كندر: و كندرT

[7] المثل: مثل‌S

[8] رحمه اللّه: رحمة اللّه عليه‌T

[9] رحمه اللّه:-T

[10] فنائى: فناى‌S

[11] بنى الحس: بنى جنس‌T

[12] اين بيت يكى مى‌گويد: يكى بيتى مى‌گويدS ، اين بيت يكى را مى‌گفت‌T

[13] آتيه فلا: فو اللّه لاT

[14] جنسى:

فجنسى‌S