در خرطه انداختى. چون همه بندها گشوده بودى بدر نيامدى، چون همه ببستى در كارگاه خرّاط برآمدى، پس وقتى كه آفتاب در استوى بودى، او آن جام را در برابر مى‌داشت. چون ضوء نيّر[1] اكبر بر آن‌[2] مى‌آمد، همه نقوش و سطور[3] عالم‌[4] در آنجا[5] ظاهر مى‌شد، «وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ، وَ أَلْقَتْ ما فِيها وَ تَخَلَّتْ، وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ، يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى‌ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ»[6]، «لا تَخْفى‌ مِنْكُمْ خافِيَةٌ»[7]، «عَلِمَتْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ»[8].

شعر ز استاد چو وصف جام جم بشنودم خود جام جهان نماى‌[9] جم من بودم شعر[10] از[11] جام جهان نماى مى‌يادكنند آن‌[12] جام دفين كهنه پشمينه ماست‌[13] جنيدر است اين بيت‌[14]:

[1] نير:-T

[2] بر آن: بر اوT

[3] نقوش و سطور: سطور و نقوش‌T

[4] عالم: عانياT

[5] در آنجا: دروT

[6] سوره 84( الانشقاق) آيه 3- 7

[7] سوره 69( الحاقة) آيه 18، منكم: منك‌TS

[8] سوره 82( الانفطار) آيه 5

[9] نماى: نمائى‌S

[10] شعر:-T

[11] از: درT

[12] آن: اين‌T

[13] دفين كهنه پشمينه ماست: آقايان هنرى كربين و محمد معين از روى نسخه راغب پاشا 1480، ص 331 ب، اين را دفين« لهبة ستميته» خوانده‌اند

[14] اين بيت:-S

[15] و يظهر كتمان و يخبر عن:-S