فراوان است و هرگز دچار كمبود نمى‌گردد.

گفته شده كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله هنگامى كه به عسفان رسيد، چاه‌هاى آن خشك شده بود. حضرت بر سر اين چاه آمد و آب دهان مبارك خود را در آن افكند و آب از آن جوشيد.[1]]

(1)

بئر جاسم:

همان چاه ابو الهيثم بن تيهان است و ظاهرا همان «جاسوم» باشد. نيز- «مسجد راتج».

(2)

بئر جاسوم:

از چاه‌هاى مدينه در عهد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله بوده است.

(3)

بئر جشم:

از چاه‌هاى ناشناخته مدينه بوده است. به نظر مى‌رسد كه منظور از جشم، جشم بن خزرج باشد. اين چاه در غرب وادى رانونا بوده و در الموطأ از آن ياد شده است.

(4)

بئر جمل:

فيروزآبادى مى‌نويسد: اين چاه در ناحيه جرف، در انتهاى عقيق بوده است ... البته اين تعيين محل، مورد اتفاق نيست.

(5)

بئر حاء:

عبارت بوده از يك چاه و يك بستان. در ضبط اين كلمه، ميان علما اختلاف است كه آيا دو كلمه است؛ يعنى «بئر+ حاء»؟ يا كلمه واحد است؛ يعنى «بئر حاء»، به فتح باء و كسر آن؟ ...

گفته‌اند: برخى محدّثان براى تحقيق ضبط درست كلمه «بئر حاء»، حتى يك كتاب مستقل نوشته‌اند. تعيين محلّ فعلى آن، كار دشوارى است؛ زيرا كليه آثار و اماكنى كه بتوان بر اساس آن محل «بئر حاء» را معلوم كرد، در آخرين توسعه‌اى كه پيرامون مسجد النبى صلّى اللّه عليه و آله صورت گرفته از ميان رفته‌اند. اين چاه و باغ در ناحيه‌اى موسوم به باب المجيدى قرار داشته است.

(6)

بئر حلوه:

در احاديث نبوى از اين چاه ياد شده، اما از محلّ آن كسى آگاهى ندارد.

بئر حلوه يكى از چاه‌هاى مدينة النبى صلّى اللّه عليه و آله بوده است.

(7)

بئر خارجه:

در صحيح مسلم اين عبارت آمده است: «يدخل في جوف حائط من بئر خارجة» و نيز به صورت «بئر خارجه»؛ يعنى بيرون از باغ نيز روايت شده است. بنا به روايت نخست، اگر «بئر

______________________________
(1). بلادى، ج 2، ص 36

[1] . بلادى، ج 2، ص 36