(1)

«ب»

(2)

بئر أبي عنبه:

در اخبار مربوط به غزوه بدر آمده است كه رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله در كنار چاه ابى عنبه، واقع در يك ميلى مدينه، اردو زد و از ياران خود سان ديد و سپاه مسلمانان را آرايش داد و كسانى را كه كم سن و سال و نابالغ بودند، به مدينه برگرداند.

(3)

بئر ارمى:

(به فتح همزه و سكون راء و الف مقصور)، چاهى است كه با مدينه سه روز فاصله دارد و غزوه ذات الرقاع در محل آن به وقوع پيوست.

(4)

بئر اريس:

- حرف الف «اريس».

(5)

بئر انس:

منظور انس بن مالك صحابى است. اين چاه در مدينه است و در جاهليت به نام «برود» خوانده مى‌شده و مردم هر زمان كه محاصره مى‌شدند، از آب اين چاه مى‌نوشيدند.

(6)

بئر انى:

بر وزن «هنا».- «اريس»، در حرف الف.

(7)

بئر اهاب:

- «اهاب»، در حرف الف.

(8)

بئر بصّه:

ابن نجّار مى‌نويسد: اين چاه نزديك بقيع، در سر راه كسى كه به قبا مى‌رود و ميان نخلستانى واقع شده است.

(9)

بئر بضّه:

روايت ديگرى است از «بصّه» پيشگفته.

[بئر تفله:

چاهى است در «عسفان» كه دهانه‌اى فراخ و آبى پاكيزه و گوارا دارد و به همين دليل از آب آن به عنوان هديه به مكه و جدّه برده مى‌شود. آب اين چاه‌