كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله على بن ابى طالب عليه السّلام را به امامت منصوب كرد. مسجدى با نام «مسجد غدير» است كه در روايات اهل بيت عليهم السّلام از اين مسجد ياد شده و به نماز گزاردن در آن توصيه شده است.

حسّان بن جمّال مى‌گويد: امام صادق عليه السّلام را از مدينه به مكه مى‌بردم، هنگامى كه به مسجد غدير رسيديم، به سمت چپ مسجد نگريست و فرمود:

«ذاك موضع قدم رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله حيث قال: من كنت مولاه فعليّ مولاه ...».[1]

«اينجا قدمگاه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله است، آنگاه كه فرمود: «هر كس كه من مولاى او هستم، على مولاى اوست. خداوندا! دوست بدار كسى را كه او را دوست بدارد و دشمن بدار كسى كه او را دشمن دارد ...»

و در روايت ديگر امام كاظم عليه السّلام به عبد الرحمن بن حجاج مى‌فرمايد:

«صلّ فيه فإنّ فيه فضلا و قد كان أبي يأمر بذلك ...»؛[2] «در آن مسجد نماز بگزار كه از فضيلت فراوانى برخوردار است و پدرم به آن توصيه مى‌كرد.]

(1)

غراب:

در لغت به معناى كلاغ است. در خبر غزوه بنى لحيان (رجيع) و نيز در حديث شريف، از اين نام خاص، ياد شده و آن كوه سياه‌رنگى است در غرب مدينه كه راه شام از آن مى‌گذرد و قبلا راه آهن نيز از آن عبور مى‌كرد. امروزه به اين كوه «حبشى» مى‌گويند؛ چون رنگ آن سياه است، اين نام را روى آن گذاشته‌اند. كوه غراب هفت كيلومتر با مركز مدينه فاصله دارد. به آن «غرابات» (به صيغه جمع) نيز مى‌گويند. در حديث آمده است كه:

«چون به غرابات رسيديم، نگاهى به احد كرد و ...».

سمهودى مى‌گويد: امروزه به آن «غريبات» (به صيغه تصغير) مى‌گويند.

- «نقشه مدينه منوره».

(2)

غرابه:

كوه‌هاى سياه‌رنگ هستند و به دليل داشتن رنگ سياه، به اين نام خوانده شده‌اند. ياقوت مى‌نويسد: از جمله جاهايى كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به تيول مجّاعة بن مداره داد: غوره و غرابه و حبل بود كه اين آخرى در نواحى يمامه است.

______________________________
(1). كافى، ج 4، ص 566

(2). وسائل 3، ص 223/ 3467

[1] . كافى، ج 4، ص 566

[2] . وسائل 3، ص 223/ 3467