پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در هنگام رفتن به بدر بوده است و به آن عميس الحمام نيز مى‌گويند. گمان مى‌رود با غين (غميس) باشد.- «غميس».

(1)

عنابه:

(به ضمّ اول و تخفيف نون)، جايى است در سه ميلى حسينيه، در راه مكه.

بعضى گفته‌اند: تك كوهى است سياهرنگ كه پايين‌تر از رويثه، بين مكه و مدينه، قرار دارد. اين كوه معروف نيست. محدثين آن را با تشديد نون (عنّابه) روايت كرده‌اند.

(2)

عنبه (بئر ابى عنبه):

چاهى است در دو ميلى مدينه منوره. ياقوت مى‌گويد:

چاهى است در يك ميلى مدينه كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله، هنگام رفتن به بدر، در محلّ آن از يارانش سان ديد. در سنن ابو داود آمده است: زنى نزد پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله آمد و عرض كرد: اى پيامبر خدا! شوهرم مى‌خواهد فرزندم را از من بگيرد، در حالى كه او از چاه ابى عنبه برايم آب مى‌آورد و وجودش برايم سودمند است. پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: برويد و بر سر او (كه با كدام يك از شما باشد) قرعه بزنيد. شوهرش گفت:

كيست كه درباره فرزندم با من ادعاى حقّى كند (فرزند حق من است نه حق همسرم). اين مطلب در كتاب الطلاق سنن ابو داود، باب «من احقّ بالولد» آمده است.

[عنق:

نوعى از راه رفتن است كه در آن گام‌ها بلند برداشته شده و در نتيجه حركت سريع مى‌شود، عنق اسم مصدر اعنق مى‌باشد.[1]

در حديث است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به هنگام افاضه از عرفات «كان يسير سير العنق»[2] تند و با گام‌هاى بلند حركت مى‌كرد.]

(3)

عوالى:

جمع «عاليه»، بر منطقه بالاى مدينه منوره، جايى كه وادى بطحان شروع مى‌شود، اطلاق مى‌گردد. قدما از عاليه به عنوان دهكده يا كشتزارى ياد مى‌كنند كه با مدينه سه ميل فاصله داشته، اما امروزه وصل به آن شده است. در جنوب شرقى مسجد النبى، در راه عوالى، يكى از محلات مدينه واقع شده كه به آن «حى العوالى» مى‌گويند.

______________________________
(1). مصباح المنير، ص 432 ماده «عنق».

(2). سنن نسائى، ج 5، ص 258، ح 3032

[1] . مصباح المنير، ص 432 ماده« عنق».

[2] . سنن نسائى، ج 5، ص 258، ح 3032