«وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّةٌ ...[1]؛ خداوند شما را در [جنگ‌] بدر يارى كرد [و بر دشمنان خطرناك پيروز ساخت‌] در حالى كه شما [نسبت به آنان‌] ناتوان بوديد ...».

«لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ فِي مَواطِنَ كَثِيرَةٍ وَ يَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ شَيْئاً وَ ضاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُمْ مُدْبِرِينَ ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلى‌ رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ أَنْزَلَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها ...[2]؛ خداوند شما را در جاهاى زيادى يارى كرد [و بر دشمن پيروز شديد] و [نيز] در روز حنين آن هنگام كه فزونى جمعيتتان شما را مغرور ساخت، ولى [اين فزونى جمعيت‌] هيچ به دردتان نخورد و زمين با همه وسعتش بر شما تنگ شد سپس پشت [به دشمن‌] كرده، فرار نموديد. آن‌گاه خداوند سكينه [- آرامش‌] خود را بر پيامبرش و بر مؤمنان فرودآورد، و سپاهيانى فروفرستاد كه آن‌ها را نمى‌ديديد ...».

«إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُما فِي الْغارِ إِذْ يَقُولُ لِصاحِبِهِ لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنا فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَ أَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها وَ جَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلى‌ وَ كَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيا وَ اللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ‌[3]؛ اگر او را يارى نكنيد قطعا خدا او را يارى كرد [و در مشكل‌ترين لحظه‌ها او را تنها نگذاشت‌] آن هنگام كه كافران او را [از مكه‌] بيرون كردند، در حالى كه دومين نفر بود [و يك نفر بيشتر همراه نداشت‌] در آن هنگام كه آن دو در غار بودند وقتى به همراه خود مى‌گفت: غم مخور، خدا با ماست، در اين موقع خداوند سكينه [و آرامش‌] خود را بر او فروفرستاد و او را با سپاهيانى كه آن‌ها را نمى‌ديديد تقويت نمود و گفتار [و هدف‌] كافران را پست‌تر گردانيد [و آنان را با شكست مواجه ساخت‌] و سخن خدا [و آيين او] برتر [و پيروز] است و خداوند عزيز و حكيم است».

«عَفَا اللَّهُ عَنْكَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ تَعْلَمَ الْكاذِبِينَ‌[4]؛ خداوند تو را بخشيد چرا پيش از آنكه راست‌گويان و دروغ‌گويان را بشناسى به آنان اجازه دادى؟

[خوب بود صبر مى‌كردى تا هر دو گروه خود را نشان دهند]».

«فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلافَ رَسُولِ اللَّهِ وَ كَرِهُوا أَنْ يُجاهِدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فِي‌

[1] آل عمران 3: 123.

[2] توبه 9: 25 و 26.

[3] توبه 9: 40.

[4] توبه 9: 43.