نام کتاب : علوم قرآنى نویسنده : معرفت، محمد هادى جلد : 1 صفحه : 463
ننمود ... ابن ابى داود اين
مطلب را از ابن شهاب آورده است[1].
8.
در مصحفى كه عايشه براى خود انتخاب كرده بود، زيادتى بود كه در ديگر مصحفها وجود
نداشت و آن عبارت چنين بود: «إنّ اللّه و ملائكته يصلّون على النبي يا أيّها الذين
آمنوا صلّوا عليه و سلّموا تسليما و على الذين يصلّون الصفوف الأولى». حميده دختر
ابى يونس، خدمتگزار عايشه، مىگويد: «البته اين تا موقعى بود كه عثمان مصحفها را
تغيير نداده بود»[2].
9.
عايشه گمان مىكرد كه در قرآن آيهاى بوده است كه مقدار شيرخوارگى را كه موجب حرمت
(رضعات محرّمه) مىشود تعيين مىكرد؛ ولى موقع اشتغال به دفن پيامبر صلّى اللّه
عليه و آله گوسفندى وارد اتاق وى شده است و صفحاتى را كه مشتمل بر آيه رضعات بود
جويده و خورده است! آن آيه ابتدا چنين بود: «عشر رضعات يحرّمن» ولى بعدا با آيه
«خمس رضعات يحرّمن» نسخ شد. عايشه گويد: «موقع وفات پيامبر صلّى اللّه عليه و آله
اين دو آيه، جزء آيات قرآن تلاوت مىگرديد»[3].
10.
ابو موسى اشعرى، گمان مىبرد در قرآن سورهاى وجود داشته معادل سوره برائت و سوره
ديگرى معادل سورههاى «مسبّحات»، كه اين سورهها از قرآن ساقط شده و از بين رفته
است. او مىگويد: فعلا يكى از آيات سوره معادل برائت را به ياد دارم: «لو كان لابن
آدم واديان من مال لابتغى واديا ثالثا و لا يملأ جوف ابن آدم إلّا التراب». ابو
موسى ظاهرا حديث وارد را با قرآن اشتباه گرفته است و نيز مىگويد: از سوره مفقودشده
همرديف مسبّحات آيهاى را به ياد دارم: «يا أيّها الذين آمنوا لم تقولون ما لا
تفعلون فتكتب شهادة في أعناقكم فتسألون عنها يوم القيامة»[4]؛
ولى اين عبارتها از احاديث قدسى است كه به گمان ابو موسى از قرآن است[5].
11.
به صحابى جليل ابىّ بن كعب نسبت دادهاند كه گفته است: «سوره احزاب كه فعلا داراى
73 آيه است، معادل سوره بقره بوده و حدود 286 آيه داشت». اين گفتار را به عايشه
نيز نسبت دادهاند كه شايد غرض او تحريك مردم عليه عثمان
[1] منتخب كنز العمال، در حاشيه مسند احمد، ج 2، ص 50.